Soms, bijvoorbeeld na het verzamelde werk van Nick Cave in één ruk
te hebben ondergaan, hebben wij ook wel eens behoefte aan een
lekker ontspannende, entertainende cd. En daarvoor hebben we niet
meteen één of andere hitcompilatie nodig. Zo vergaten wij het
afgelopen jaar zo nu en dan al onze zorgen dankzij het fenomenale
‘Jools Holland’s Big Band Rhythm & Blues Orchestra’. Daaruit
konden we reeds besluiten dat voormalig Squeeze keyboardgoochelaar
Jools Holland, tegenwoordig vooral bekend als presentator van het
kwalitatief hoogstaande BBC-muziekprogramma ‘Later With Jools’,
heel wat bekende muzikale vrienden heeft. Eric Clapton, Sting, Paul
Weller, Mark Knopfler en Van Morrison waren maar enkele van de vele
wereldberoemde namen die een bijdrage leverden aan die cd. Die
bijdrage was overigens ook meteen het beste wat deze levende
legendes in jaren op muzikaal vlak gepresteerd hadden. Holland had
blijkbaar nog genoeg muzikale vrienden om hieraan een volwaardig
vervolg te breien. Het resultaat daarvan kunnen we nu immers horen
op het toepasselijk getitelde ‘More Friends’. En het is opnieuw
genieten geblazen van een evenwichtige mix van nieuw werk en
vergeten R&B-, rock ’n roll-, boogie woogie- en soulstandards,
gebracht door alweer een bonte, doch evenwichtige verzameling van
oude gloriën en nieuwe helden. Absolute ster van het vorige album
Sam Brown, die u wellicht ook nog kent van de nummer één hit ‘Stop’
uit 1988, en soullegende Sam Moore mogen deze cd ijzersterk openen
met het nieuwe ‘Together We Are Strong’. Vervolgens bewijst Grammy
Award-winnares Norah Jones met haar respectvolle, warme bewerking
van Nina Simone’s ‘In The Dark’ dat ze haar recente successen niet
gestolen heeft. Maar echt verrast worden we pas door Stereophonics,
die een ronduit schitterende bewerking leveren van het
melancholische ‘First Time Ever I Saw Your Face’, oorspronkelijk
van Britse folklegende Ewan McColl. En ook Badly Drawn Boy laat
zich met het door hemzelf geschreven magnifieke ‘The Can Is Open’
positief opvallen tussen al die Grote Wereldsterren. Toch weigert
een ouder idool als Chrissie Hynde te moeten onderdoen voor zoveel
jong geweld. Zij zingt het door haarzelf geschreven, sensuele ‘Out
Of This World’ naar het sterrenfirmament. Ook ouwe knarren Tom
Jones, Edwin Starr en Robert Plant geven de jonge honden het
nakijken met hun stomende rock ’n rollbijdragen. Iets minder zijn
we echter te spreken over de bijdragen van Huey van Fun Lovin’
Criminals, die een flauwe bewerking levert van Frank Sinatra’s ‘Fly
Me To The Moon’, en van Ray Davies’ vermoeid klinkende eigen nummer
‘Yours Truly, Confused N10’. Maar die mindere momenten vervagen in
het niets dankzij een grootse Beverly Knight, die Sam Cooke’s
‘Change Is Gonna Come’ naar een bloedgeil hoogtepunt zingt. Niemand
minder dan U2-boegbeeld Bono komt tenslotte met een fantastische
onherkenbare cabaretbewerking van het U2-nummer ‘If You Wear That
Velvet Dress’ de boel op spectaculaire wijze afsluiten. Akkoord,
vernieuwend is het allemaal niet; maar Jools Holland en z’n
beroemde muzikale vrienden toverden met dit uitstekende ‘More
Friends’ alvast onze huiskamer om tot een heus swingpaleis. Nu de
uwe nog.
