Muziekmakerij Think of one is al enkele jaren een beetje een buitenbeentje in het Vlaamse muzieklandschap. Geen groep slaagt erin zo vlot als Think of one van ambiance te wisselen. Hun vijfde cd, de tweede Naft, bewijst die stelling helemaal.
Op die plaat, Naft 2, verzamelde de groep rond David Bovée een gevarieerd repertorium. Het resultaat is een schijfje dat bol staat van verschillende muzikale stijlen, en steevast opgebouwd rond de klassieke Think of one-elementen: fraaie composities, funky wisselende en tegelijkertijd strakke ritmes en de typische David Bovée-zang en een uitgebreide blazerssectie. Laat het nu net die blazerssectie zijn die velen ertoe aanzet Think of one als een elitaire fanfare. Niets is minder waar, de blazers kruiden elk Think of one-nummer en creëren een aparte, Zuiderse sfeer.
Net zoals op de eerste Naft schreef Bovée in het Algemeen Beschaafd Antwerps. Sommige passages blijven meteen in je hoofd wonen, andere zinsneden vergeet je snel omdat je de taal niet helemaal verstaat. Toch blijft het genieten van Think of one, telkens weer. Think of one blijft een groep die plezier vindt in het muziek spelen, en dat hoor je, van de eerste tot de laatste noot.
Feestelijke opener “Te bie” vertelt over de drang te vertrekken naar het Zuiderse buitenland. Het land van de stralende zon, zonder regen. Een aanstekelijke melodie, doorspekt met een vinnig ritme blijft al na een eerste beluistering van de cd dagenlang in je hoofd nazinderen. Nog zo’n blijver is “Slooreke”, een ballade, maar dan à la mode de think of one: een tekst met humoristische trekjes, door David Bovée gebracht op zijn geëigende, typische manier ergens tussen recitatief en zang, een strak ritme dat aangevuld wordt door de blazers. Een andere uitschieter is “Bang”, verwijzend naar het onveiligheidsgevoel dat tegenwoordig de politieke debatten overheerst. Bovée rapt een tekst die overduidelijk de draak steekt met de racistische, onverdraagzame burgers die klakkeloos alles geloven wat hen verteld wordt.
Op Naft 2 herken je de fanfaremelodietjes als één van de zovele inspiratiebronnen van het Antwerpse gezelschap, tussen rock, soukous, klezmer, afro, rap, latin, balkan folk en nog zo veel meer. Uitgerekend door de geslaagde versmelting van al die stijlen herken je het vakmanschap van de getalenteerde muzikanten.
Naft 2 is een album dat dezelfde klassieke status verdient als Juggernaut, de debuutplaat van de Muziekmakerij. Sedert de eerste Naft en de twee Marrakech-cd’s is een nieuwe, haast duistere kant van Think of one boven gekomen, en dat vat je niet in één luisterbeurt. Is dat niet net de idee achter vernieuwende muziek?
