Het wat onhandig getitelde Ailleurs Si J’Y Suis (de internationale versie Let’s Get Lost is iets duidelijker) is een van die onopvallende Franstalige komedies waarvan er elke paar weken wel een in de zalen verschijnt (de vorige was Juste Ciel!) en die er ons op tijd eens aan herinnert dat terwijl we in Vlaanderen van wanten weten inzake het maken van debiele producten in dat genre (gelukkig liggen de hoogdagen van de Kampioenen en Urbanus films al een tijdje achter ons), men ten zuiden van de taalgrens en in Frankrijk ook niet enkel fijnbesnaard werk maakt zoals Mon Crime van François Ozon dat deze week eveneens in roulatie kwam.
Schuldige is ditmaal François Pirot een regisseur en scenarist die op dit vlak niet aan zijn proefstuk toe is, getuige Mobile Home dat hij in 2012 afleverde. Ook ditmaal draait het om het achterlaten van het ‘gewone’ leven en hier is dat het leven van Mathieu (Jérémie Renier) die genoeg heeft van zijn job, de door werkdruk geïnduceerde slapeloosheid, het getouwtrek met zijn vrouw die een scheiding wil en van ‘midlife’ in het algemeen. Hij besluit dan maar zich helemaal op zijn eentje terug te trekken ergens in een bos door op een zondagmiddag een hert te volgen vanuit de tuin van zijn riante woning.
Al die dingen drijven op een toontje dat ons moet doen glimlachen bij zoveel herkenbaarheid en hengelt naar een reactie in de stijl van ‘het is toch vreselijk hoe druk en stresserend het moderne leven is’. Het probleem van Ailleurs Si J’Y Suis is echter dat niets van dit alles ook echt werkt als humor, noch als tragikomedie. Het pleit voor de film dat er niet gegaan wordt voor goedkope lol, maar het is ook allemaal niet tragisch genoeg om enige dramatische spankracht te genereren. Renier is een acteur die al lang zijn talent niet meer hoeft te bewijzen, maar zelfs hij slaagt er dan ook niet in om enig leven te brengen in deze bijzonder saaie aangelegenheid. En dus kijken we naar een slecht verfilmd toneeltje over een man die ’s nachts de haag begint te scheren in korte broek, naakt gaat zwemmen in een nabijgelegen woudmeer of naar een buurman wiens vrouw schunnigheden debiteert tijdens de seks. Niet meteen hilarisch allemaal en dus besluipt er de kijker langzamerhand meer een gevoel van wanhoop dan van amusement.
Het moet gezegd dat te midden van al die wanhoop er hier en daar niet een moment is dat erin slaagt de monotonie te doorbreken met een scherpe observatie of dat er ergens wel een mooi beeld te rapen valt en dat – ere wie ere toekomt – de weinig bekende fotografieleider Florian Berutti wel degelijk een oog heeft voor het kiezen van de juiste kleurtemperatuur of lichtinval. Dat zorgt ervoor dat Ailleurs Si J’Y Suis dan toch een (heel klein) beetje valt door te zitten, maar dat is dan ook de enige positieve noot die kan worden toegedicht aan dit snel te vergeten filmpje.