We vroegen aan honderd Vlamingen wat ze niet hadden zien aankomen voor 2023. Met stip op één zien we staan: ninetiesrelikwieën Everything But The Girl die met hun single “Nothing Left to Lose” voor het eerst in bijna vierentwintig jaar weer iets van zich laten horen. En verdomd, het is nog een góéde single ook.
Zeggen dat we ze gemist hebben zoals de woestijnen de regen missen, dat zou net iets te makkelijk zijn én bovendien te ver gaan, maar deze nieuwe single brengt wel in herinnering dat de Britten van Everything But The Girl hun stempel hebben gedrukt op een specifiek segment van de muziek uit de jaren negentig waar we ons graag naar laten terugvoeren. Er is natuurlijk die onverwachte en onverwoestbare radiohit “Missing”, maar de groep was méér dan dat. Ze waren al van begin jaren tachtig bezig en bovendien was zangeres Tracey Thorn ook de stem die nummers als “Protection” van Massive Attack naar een hoger niveau tilde en van een flinke scheut soul voorzag.
En doorleefde muziek is wat we hier ook krijgen. “I need a thicker skin / This pain keeps getting in / Tell me what to do / Cause I’ve always listened to you”, Thorns zingt haar gevoeligheid en tristesse van zich af als een druilerige Engelse miezerbui. De wereld gaat naar de kloten, maar daar valt niets tegen te beginnen: “Kiss me while the world decays.”
Op “Nothing Left To Lose” doet EBTG eigenlijk alles wat ze goed deden eind vorige eeuw, zonder dat het gedateerd aanvoelt. We krijgen wobbelende bassen en een licht breakbeatritme, zoals dat in zwang was in de Britse genres van de garage, triphop en de 2step, maar je hoort ook dat ze hebben geluisterd naar de kids en hun dubsteprage van enkele jaren geleden.
Hell, in een tijd waarin Buffalo’s en croptops getolereerd worden in het straatbeeld, moet er op de radio zeker ook plaats kunnen zijn voor Everything but the Girl.
