Tijd om uit die schulp te kruipen, zo moet de Frans-Libanese jazztrompetist Ibrahim Maalouf gedacht hebben bij het maken van zijn nieuwe plaat Capacity To Love. Waar het eerder werk van de man gekleurd is door zijn eigen gevoelens, richt hij nu de blik naar buiten. Zijn vrienden, zijn referenties en zijn leefwereld passeren de revue in vijftien intense tracks. Maar uiteraard verliest een vos nooit helemaal zijn streken. Overal waar hij komt, blijft een dun laagje woestijnzand achter. Een clash van genres die soms klinkt, dan weer botst. Wenkbrauwen afkeurend gefronst of verbazend omhooggetrokken; ze hebben in ieder geval hun werk bij het beluisteren van Capacity To Love. Al een geluk kan hetzelfde gezegd worden van onze dansvoeten.
Mengen heeft Ibrahi Maalouf altijd al in het bloed gezeten. Al op jonge leeftijd vluchtte hij met zijn gezin vanuit het Libanese Beirut naar Parijs, alwaar hij tot muzikale wasdom kwam. Van de ene culturele broeihaard naar de andere dus. Sommigen zouden er dikke boeken over schrijven of films regisseren, maar deze man laat liever vingers, lippen en longen spreken. De ziel die de man in zijn trompetspel legt, is zo indringend dat internationaal succes niet lang op zich liet wachten. Ja, er schuilt een Oosterse wind in zijn muziek, maar deze waait langsheen pijlers uit de jazz, klassiek en zelfs elektronische muziek.
Vandaar dat de stap naar het huidige project, Capacity To Love vrij begrijpelijk is. ‘Waarom zou ik enkel mijn karakteristieke stijl etaleren? Er is zoveel kleurrijks te zien rondom mij.’ Geen verre reizen om obscure klanken te registreren op een aftands bandrecordertje, maar gewoon ogen en oren spitsen in het dagelijks leven, hier in Parijs. De metropool aan het woord, aangevuld met zijn wereldwijde vriendenkring: zeg hallo tegen onder andere de Portugese Flavia Coelho, de Amerikanen van De La Soul of Tank And The Bangas en de Cubaanse Cimafunk. Schuif maar wat op in die zetel, want het wordt erg krap in deze studio.
De plaat begint evenwel met een nogal onverwachte gast: niemand minder dan Charlie Chaplin opent het toneel, met een van zijn iconische monologen uit ‘The Great Dictator’. Vanaf dan raden we aan even de veiligheidsgordel om te gespen, want het gaat werkelijk alle kanten uit. Het tweede nummer “Speechless” opent nog met de vertrouwde heupwiegende Oosterse trompetklanken, maar al snel ritselt een nerveuze elektrobeat door het struikgewas om na een dikke minuut tevoorschijn te springen: een vloedgolf aan geluid overspoelt ons. Een nat pak na twee nummers; dat belooft. En zo baant het trompetgeschal zich een weg in het kluwen van de moderne muziek. En dit komt binnen: intense tracks die vaak dansbaar zijn of zwaar bouncen, wisselen elkaar af.
Werkelijk in elk nummer steekt een andere connectie de tronie om het hoekje. Soms werkt dit enorm goed en weet Maaloufs trompet de artiest boven zichzelf te laten uitstijgen. Dit is bijvoorbeeld het geval bij het door Flavia Coelho en Tony Romera van Portugese ‘rhymes’ voorziene “El Mundo”, de aanstekelijke Cubaanse dansbom “Todo Colores” – dankjewel Cimafunk en Tank and The Bangas – of bij de jazzy hiphoptrack “Quiet Culture” met De La Soul. Niet dat de mayonaise enkel pakt als er gerhymed wordt. De kosmische soul van “Capacity To Love” met Gregory Porter of het intense parlando van een tot op het bot verbitterde Sharon Stone die haar regering ter verantwoording roept op “Our Flag”, komen in elke vezel van ons lijf binnen.
Eigenlijk kan er besloten worden dat Maalouf een soort cosmic jazzplaat aflevert, maar dan een die gesmeed is op hiphop- en dancebeats. Om dit te doen werken blijft de karakteristieke koperblazer van Maalouf soms wat te veel op de achtergrond waardoor liefhebbers van zijn eerder werk misschien wat op hun honger zullen blijven zitten. Want laat het duidelijk zijn: een plaat als Capacity To Love leg je niet op bij wat avondlijk gemijmer over een goed glas whisky, maar laat je schallen uit je autoradio in het pompend hart van de big city. Een voetpad vol meedansende kids en geschokte dametjes met minuscule keffers gegarandeerd.
