Aan het begin van See How They Run doet Adrian Brody’s personage, Hollywoodregisseur Leo Köpernick, de uitspraak: “Het is een ‘whodunit’. Als je er een hebt gezien, heb je ze allemaal gezien.” Met dit statement daagde regisseur Tom George zichzelf meteen uit het tegendeel te bewijzen. Zo zorgde hij met See How They Run voor een verfrissend en hoogst entertainend mysterie.
De topcast met onder andere Sam Rockwell, Saoirse Ronan en Adrien Brody maakte van de film in ieder geval een veelbelovende release. See How They Run volgt inspecteur Stoppard (gespeeld door Sam Rockwell) en Constable Stalker, de enthousiaste agente in opleiding (Saoirse Ronan) met wie hij opgezadeld wordt tijdens de zoektocht naar de moordenaar van een bekende Hollywoodregisseur. De dialogen en lichaamstaal tussen het komische duo geven de film een vrolijk tempo, aangevuld door de gevatte en vloeiende voice-over die je meteen mee in het verhaal neemt.
Sinds de release van Rian Johnson’s Knives Out (2019) blijven moordmysteries aan populariteit terugwinnen. See How They Run herinterpreteert het genre aan de hand van een (bijna satirische) narratieve meta-analyse. De gebeurtenissen doen zich namelijk voor tijdens de aanloop van de productie van een film gebaseerd op een theateradaptatie van Agatha Christie’s roman The Mousetrap. Met een knipoog naar de populariteit van ‘whodunits’ en de befaamde schrijfster geeft de film een nieuwe draai aan het genre, waarbij alles tegelijkertijd niet te ver afwijkt van de klassieke conventies: extravagante personages, theatrale decors, een moord op de minst sympathieke persoon in het ensemble, een onverwachte ontrafeling, enzovoort.
Tom George kende al enig succes met zijn televisieseries Defending the Guilty uit 2019 en This Country dat drie jaar lang liep, onder andere dankzij de sterke scenario’s. Bij Georges eerste langspeelfilm See How They Run maakt scenarioschrijver Mark Chappell het verschil door het verhaal te vertellen op een luchtige met humor gevulde manier. Saiorse Ronan neemt hier het voortouw met haar moeiteloos charmante en grappige uitstraling als hulpagente, een heel andere rol dan haar doorgaans excellente optredens in dramafilms. Toch kon men iets meer drama verwachten met een ensemble cast zoals deze, je hebt als kijker het gevoel dat niet iedereen volledig kan laten zien wat ze in hun mars hebben. Toch halen naast Rockwell en Ronan ook Adrian Brody, Harris Dickinson, David Oyelowo, Ruth Wilson, Tim Key en Reece Shearsmith het maximale potentieel uit het script.
Op vlak van stijl doen de symmetrische composities, vloeiende camerabewegingen, jazzy score en veelvuldig gebruik van split screen montage denken aan de stijl van Wes Anderson. Ook de kleurrijke decors en kostuums die passen bij de setting van de film, namelijk het Londense West End van de jaren 1950, en de narratieve stijl met voice-over doen denken aan populaire films van Anderson. Daarbij blijkt het verrassend dat naast Brody en Ronan, acteurs die vaak te zien zijn in zijn films, niet meer leden van het productieteam van See How They Run gelinkt kunnen worden aan de geliefde regisseur.
See How They Run trachtte een frisse blik te werpen op de typische whodunit, niet door het genre volledig te herschrijven of door een Agatha Christie-roman van onder het stof te halen om deze verbatim te verfilmen, maar wel door gevatte mopjes, knap camera- en montagewerk en een enorm getalenteerde cast. Bovendien slaagde de film er in om de verhaallijn onvoorspelbaar en spannend te houden.
