Met een 28ste deel in een reeks die godbetert 40 jaar bestaat, toch nog kunnen verbazen. Alain Dodier kan dat. De Franse klasbak schudt nog maar eens een verrassend verhaal over zijn innemende detective uit de mouw.
In 1982 al ging Alain Dodier van start met zijn reeks Jerome K. Jerome Bloks, over de gelijknamige sullige, maar vooral innemende, detective. De start van de reeks werd mee opgezet door co-scenaristen Pierre Makyo en Serge Le Tendre. Zij schreven de eerste verhalen die in het tijdschrift Robbedoes meteen groeiend succes hadden. Le Tendre haakte af en Dodier en Makyo maakten afwisselend de scenario’s voor de volgende albums in de reeks. Vanaf het zesde deel Zelda (1989) werkte Alain Dodier alleen aan de strips, wat hij tot vandaag nog altijd blijft doen.
Het 28ste deel is net verschenen. Jerome en zijn eeuwige liefje/verloofde Babette lijken dan toch op het punt te staan om te gaan trouwen. Voor de liefhebbers van de reeks is dit een vaak terugkerend gegeven: de vraag wanneer de twee tortelduifjes na al die jaren toch eens de grote stap zouden wagen. Zoals Dodier wel vaker doet, geeft hij een mysterieuze draai aan de door de fans verwachte plotwending. Zo gaat dit verhaal van start met de trouwviering van Jerome met een andere vrouw. Dat dit enige uitleg behoeft, is al snel duidelijk. Met een verhaal gevuld met de gekende Bloks-humor en immer innemende personages, evolueert In goede en slechte tijden opnieuw tot een volbloed Bloks-strip met een wervelende vaart en een minutieus uitgewerkt mysterie dat gaandeweg en met heel wat verrassende wendingen uitgewerkt wordt.
Net als de voorgaande 27 delen, lijkt ook dit nieuwe album door Dodier gemaakt alsof het zijn eerste is en hij nog alles te bewijzen heeft. Gemakkelijke tussendoortjes mijdt hij als de pest, en hij blijft een even grote perfectionist als vroeger. Grafisch ontwikkelt zijn tekenstijl zich nog subtiel verder en de inkleuringen van Cerise evolueerden ook doorheen de jaren mee om de reeks te laten aansluiten bij de huidige smaak van het publiek. Daarbij heeft Bloks echter nooit zijn ziel verloren en is de reeks wat ons betreft dan ook één van de enige klassieke Dupuis-reeksen die nog zijn charme bewaard heeft. Sinds enkele jaren lijkt de reeks bovendien ook een nieuw publiek te winnen, waar veel oude stripreeksen het meer en meer enkel van hun diehard-fans moeten hebben die een creatie koste wat kost willen blijven volgen.
Op het palmares van Alain Dodier staat Jerome K. Jerome Bloks centraal te schitteren. De man tekende nog één wat langere reeks in de jaren ’80. Dit was Gully, op scenario van oude bekende Pierre Makyo. Het is een leuk spel dat Dodier Gully in dit album opnieuw ten tonele voert voor een cameo.
Met dit nieuwe album plaatst Dodier zijn held voor de verandering trouwens in een centrale rol in het mysterie. Meestal staat Bloks meer langs de zijlijn, waar hij nu zelf het slachtoffer wordt van ongure praktijken. Het einde van het album lijkt trouwens te impliceren dat er nu toch een echte trouwpartij op het programma staat. Om daarover meer te weten te komen, zullen we moeten wachten op het 29ste deel.
