Anders dan politici bij de Zevende Dag leveren Ol’ Burger Beats en Vuyo op Dialogue wél een constructief tweegesprek af. Dit is warme hiphop uit het hoge noorden die vlotjes overtuigt dankzij hun traditioneel vakmanschap en zonder terug te vallen op skrrt’s, McDonald’s endorsements of andere trucjes.
Vuyo en Ol’ Burger Beats lijken elkaar volop te hebben gevonden. Na hun EP All Yours van vorig jaar bleef de muziek maar komen en namen ze meteen een volledige langspeler op. “What started off as one song quickly turned into two” klinkt het in het toepasselijk getitelde “Dusty Grooves”. De beats klinken immers alsof er diep binnen in het bleke Noorse uiterlijk van de producer een warme en diepdonkere ziel huist: de muziek is korrelig en stoffig, als werden er dikke plakken gesneden uit de vuistdikke rook in jazzclubs om daarna rechtstreeks op de platendraaier te worden gesmeten.
Daarmee plaatst de producer zich waardig in de traditie van J. Dilla, DJ Premier of Q-Tip. Nostalgie troef, als stapte je in een Delorean terug naar de eerste helft van de jaren negentig toen Jazzmatazz, de Native Tongues of de Freestyle Fellowship de weg naar cultuurbewuste platen toonden. Net als bij zijn voorbeelden drijven de beats op cool jazz en de spirituele invulling die Coltrane en Pharoah Sanders aan het genre gaven. Warme drumbrushes en zorgvuldig geplukte contrabassnaren boppen rustig over spaarzame drumpatronen, om af en toe de blazers het woord te laten nemen.
Hierdoor is de muziek de ideale fond voor de lyrics van zijn maatje Vuyo wiens flow al even relax is als de werkoutfit van een professionele couchpotato. Maar vergis u niet. De rapper heeft wel degelijk iets te vertellen: voor hem is de dialoog het middel om de huidige tweespalt tussen mensen, religies, rassen en politieke overtuigingen te overbruggen. Over het album verspreide voicemailberichten van Vuyo’s zus – die eveneens kunstenares is – zorgen voor het kader. Na jarenlang in onmin te hebben geleefd met hun vader omdat die de artistieke levenskeuzes van de kinderen afkeurde, kwam ze na een lang gesprek met hem in het reine. Maar praten – en luisteren – reikt verder dan de eigen familiekring: “the conversation we should have is that of integration not deportation” klinkt het in “Conflict”, dat handelt over latente racistische reflexen die zelfs in de verdraagzame Noorse samenleving opspeelden na Breiviks bomaanslag van 22 juli 2011. Het is ook een van de weinige tracks waarop de muziek iets snediger uit de hoek komt.
Het is echter niet allemaal zwaar op de hand. Er wordt losjes gemijmerd binnen een cultureel referentiekader dat kniediep in de jaren tachtig en negentig staat. Basquiat, Ice-T, Ice Cube, The Fresh Prince of Bel Air, DOOM en Jerry Seinfeld passeren allen de revue en wanneer Vuyo spreekt over het stelen van rhymes verwijst hij naar winkeldievegge Winona Ryder. Jawel, Winona Ryder. Het moet toch al zeker 20 jaar geleden zijn dat zij haar relevantie voor tekstuele referenties verloor, maar hier komt ze toch even onverwacht als grappig nog een keer boven water.
Dialogue zal niet de plaat zijn die hoofden doet opkijken als ze door de boxen wordt gejaagd, maar ze voelt zo natuurlijk aan dat ze haast moeiteloos tot stand lijkt te zijn gekomen. Ol’ Burger Beats’ klasse en kennis van klassiekers staan buiten kijf, maar met twintig nummers zonder al te veel afwisseling van Vuyo’s soms monotone delivery valt ze nét te lang uit. Laat dat echter detailkritiek zijn voor een hiphopduo dat succesvol traditie wil combineren met een positieve boodschap.