Red Dot

De sneeuw in ons land is nog maar net gesmolten en plots staat daar de lente al voor de deur.  Wie echter liever nog wat langer in winterse sferen vertoeft, kan zich daarvoor storten op Alain Darborgs’ ijzige thriller Red Dot, die vorige week verscheen op Netflix.  

Vergis je echter niet, het Zweedse Red Dot is niet bepaald het type film om naar te kijken met een warme chocomelk onder een fleece dekentje.  David (Anastasios Soulis) en Nadja (Nanna Blondell) zijn een jong en ambitieus koppel dat een beetje vecht tegen de sleur van het huwelijk, wat meteen duidelijk wordt als zij klaagt over een kapotte wasmachine die haar echtgenoot hoort te herstellen, terwijl deze liever een potje Battlefield speelt op de Playstation.  Bij wijze van “ik heb iets goed te maken” (ook al repareert hij het apparaat) regelt David een weekendje naar het hoge noorden van Zweden om daar te kamperen en het noorderlicht te bewonderen. Een nobel en romantisch idee, dat echter al vrij snel in een gevaarlijk kat-en-muisspel ontaardt omdat ze het onderweg aan de stok krijgen met 2 broers die jagen voor de sport.  Die set-up is natuurlijk niet nieuw, en je kan als kijker snel parallellen gaan trekken met Deliverance of het recentere Calibre, beide films die de angst en paranoia schetsen van een avontuur op onbekend terrein waarbij elk sprankeltje hoop op een goede afloop onderdrukt wordt door de wreedheid van de wildernis en de wereldvreemde bewoners die daar hun thuis hebben.

Anastasios Soulis en Nanna Blondell (die later dit jaar nog mag opdraven in Marvels’ Black Widow) zijn goed gecast en spelen hun rol geloofwaardig. Het feit dat Nadja zwanger is, iets wat ze pas halverwege de film durft opbiechten aan David, helpt de kijker ook wel om ten allen tijde het koppel aan te moedigen tijdens hun helletocht.  Qua beeldvoering volgt Red Dot een beetje de gangbare conventies: een tracking shot hoog boven de auto als het koppel naar de plek des onheils rijdt, body-cams die hun angstige blik filmen als ze op de vlucht slaan en ‘long shots’ om het barre landschap en de afwezigheid van beschaving te benadrukken.  Dat werkt echter allemaal prima en bij momenten tovert cameraman Benjamin Orre zelfs beelden op het scherm die toch wel getuigen van een zeker talent. Zo is er bijvoorbeeld een scène waarin de jagers een vuurpijl de lucht in schieten om het pikdonkere landschap te verlichten en zo hun prooi zichtbaar te maken.  Voor een kort moment zien we vanop lange afstand het koppel in het midden van de ijzige vlakte, badend in de gloed van de lichtkogel.  Het zou zo maar een shot kunnen zijn van grootmeester Roger Deakins.

De red dot uit de titel is natuurlijk een verwijzing naar de rode laserpunt waarmee schutters makkelijker hun doelwit kunnen markeren. Tijdens de eerste nacht in the ‘middle of nowhere’, wordt het koppel dan ook letterlijk uit hun tent gelokt door het plotse verschijnen van deze rode stip.  De jacht is geopend en de film lijkt vanaf dan ook de traditionele paden van de survival-thriller te volgen, compleet met enkele slecht overwogen beslissingen van het vluchtende koppel.  Natuurlijk rennen ze de verkeerde kant uit en weten ze niet meer waar hun auto geparkeerd staat, en natuurlijk zakt er eentje door het ijs.  Bovendien lijkt de red dot niet eens zo effectief te zijn. De kogels vliegen ons om de oren maar zelfs op een korte afstand lijken de schutters enkel sneeuw te raken. De kritische kijker kan zich daar aan storen, maar het is ook mogelijk dat de jagers met opzet missen om louter David en Nadja de stuipen op het lijf te jagen en in het nauw te drijven. Dat gezegd zijnde schuwt Alain Darborg zeker geen geweld en scoort hij wel punten door het rauwe kantje dat hij durft toe te voegen aan zijn film, niet enkel visueel (die arm in de berenklem!) maar ook narratief, want de twist, ongeacht of je hem zag aankomen of niet, redt de film toch wel een beetje van de middelmatigheid. 

In de laatste akte transformeert Red Dot dan ook in een ‘oog om oog, tand om tand’ -strijd waarbij rollen worden omgedraaid en niets nog lijkt wat het is, een beetje analoog met het thema ‘Le temps détruit tout’ uit Gaspar Noés controversiële Irréversible.  Ondanks de nagelbijtende finale zal Red Dot echter even snel weer vergeten zijn.  Anderzijds vraagt Alain Darborg ook maar 84 minuten van uw tijd, waardoor deze Scandinavische thriller toch wel vlot wegkijkt, mét of zonder warme choco.

 

 

 

Met:
Anastasios Soulis, Nanna Blondell, Johannes Kuhnke
Regie:
Alain Darborg
Duur:
84
2021
Zweden

verwant

aanraders

Madeleine Collins

Regisseur Antoine Barraud is geen grote naam in het...

Belfast

Naar eigen zeggen had Kenneth Branagh al jaren plannen...

Blaze

Hoewel hij vooral bekendheid geniet als een acteur...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in