Een western gaat er altijd wel in. Tiburce Oger bedient liefhebbers van het genre op hun wenken met zijn nieuwe Ghost Kid. In een heel realistische stijl neemt hij ons mee op een road trip van noord naar zuid door de in hoog tempo veranderende Verenigde Staten.
Tiburce Oger is een naam die aan deze kant van de taalgrens weinig belletjes doet rinkelen. Zijn reeksen Gorn en Orull werden vooral in de Franstalige wereld opgepikt en als hij hier al opgemerkt werd, was het vast onbewust: in een vorig leven was Oger aan de slag als animator van Lucky Luke.
De man zijn talenten als tekenaar zijn niet te onderschatten. Hij behoort tot het kransje illustratoren dat met een enkel plaatje een hele wereld weet op te roepen. Je ziet een oude man met een paard en pakezel een afdaling maken in een woest, door sneeuwval geteisterd landschap en je voelt dezelfde kou die de man de keel afsnijdt, ook al heb je nog nooit een voet in North Dakota gezet, laat staan in april 1896.
Dat jaartal is cruciaal. De twintigste eeuw staat te trappelen om uit de startblokken te schieten en dat is te merken in de VS. Trein, telegraaf, boorinstallaties: de beschaving rukt op en oude cowboys zoals Morgan Ambrosius vinden in die veranderende wereld weinig toekomstperspectief. Dat wil niet zeggen dat het leven af en toe geen verrassing meer in petto kan hebben, zoals een brief van een kortstondige geliefde van lang geleden aantoont. Die ontmoeting blijkt vruchtbaar geweest te zijn: Morgan heeft een dochter van ondertussen een jaar of twintig. Liza Jane Curtis is de naam van de jongedame, die helaas spoorloos verdwenen is. Of vaderlief haar kan vinden?
De zoektocht van een vader naar zijn onbekende dochter: het is het perfecte uitgangspunt voor een roadtrip, die Morgan van het koude noorden van de VS, langs Denver en door het schroeiende Arizona tot in Mexico leidt. Zoals dat hoort, verloopt de tocht alles behalve voorspoedig. Gebrek aan drinkwater, medemensen met een vuurwapen: de manieren waarop je onderweg om het leven kan komen, zijn divers. Wanneer je een nieuw paard nodig hebt, moet je dat bovendien eigenhandig vangen en temmen, een klusje dat het reistempo behoorlijk naar beneden haalt. En dan maar hopen dat je uit het conflict tussen revolutionairen en milities kan blijven.
Een hele reeks zal Oger hier niet uit puren, en evenmin is Ghost Kid een klassieker in spé, daarvoor wordt te veel op veilig gespeeld. Maar met zijn visueel indrukwekkende stijl zorgt Oger er wel voor een puike uitgave die de liefhebbers van het genre ongetwijfeld zal bekoren.
