Dertig jaar ver in zijn carrière bracht gitarist Ed O’Brien – de wie? in Radiohead – in 2020 zijn eerste soloplaat Earth uit. Het album viel in zijn geheel te licht uit om de eindejaarslijstjes te halen, maar nummers als “Brasil” verdienen het om op het einde van 2020 toch even de spotlights op zich te krijgen.
Als een januskop heeft dit nummer twee gezichten, twee keerzijdes van – wat anders? – de Liefde. Het begint als een tedere folksong, vergelijkbaar met de fijnzinnige klanktexturen die O’Brien ook bij het Moederschip weeft. Tokkelend zingt de gitarist soft spoken over een doodgebloede liefde zonder dat wordt uitgesproken of het over een persoon of over Brazilië gaat (waar O’Brien nog gewoond heeft): “I think I know/That it’s time to go/But there’s no way home/The flame is gone/It’s over now“
Halverwege injecteert z’n maatje Colin Greenwood het nummer met een prikkelend pulserende bas met daarin verweven mooie, elegante sambapercussie. De sfeer slaat om, het transcendente gevoel blijft. De rave-beat zoekt de ruimte op, maar blijft altijd nét understated genoeg om de magie niet kapot te beuken. Fijnbesnaard zorgen de trancebeats voor een natuurlijke high en de allesomvattende liefde mag weerom triomferen: “And I feel the love falling/Feel the love again”
EOB voorspelde al in april hoe we kerst dansend rond een kampvuur zouden vieren. Dat is #So2020.
