Karen Willems :: Schreve 04

… en zo komt Terre Sol, de neerslag van Karen Willems’ jaar van exploratie, aan z’n einde. Voorlopig toch. Weer helemaal anders, maar duidelijk voorzien van de Willems-stempel.

Als Grondwerken Willems na Color In The Zoo een meer introspectief geluid liet horen, dan keek Seslerde weer wat meer naar buiten, vooral dan door het betrekken van een paar gelijkgezinden. Bentillse Berber was een terugkeer naar het eerste deel, en om de slalombeweging af te maken trekt Schreve weer iets meer naar buiten én terug richting Color In The Zoo. Een paar gasten van dat Inwolves-album keren hier terug, wat ook een impact heeft op het reliëf en de kleur van Schreve.

Hier en daar is wel heel evident welke muzikant wanneer opduikt, door een abrupte overgang of het gebruik van nieuwe instrumentatie, maar net zo vaak is dat niet het geval, om de eenvoudige reden dat het vaak niet duidelijk is welke tinten precies gehanteerd worden in dit kleurboek. Akoestisch, elektrisch en elektronisch vloeien regelmatig door elkaar heen, net als organische en gemanipuleerde klanken. De opbouw gebeurt vaak gedoseerd, maar de muziek blijft een rafelig pad tussen structuur en spontaniteit bewandelen.

Percussie, galm en achtergrondruis brengen het album op gang en voor je ‘t beseft zit je weer in een van die marcherende wentelbewegingen. Die wordt gevolgd door een korte passage met iele/spacey toetsen van Stijn Dickel, om vervolgens de deur te openen naar een timmeratelier, met Rutger Zuydervelt die grotesk uitvergroot kattengespin binnen smokkelt op een ondergrond van rammelende koebellen. Het heeft soms iets abstracts, beweegt zich voortdurend op de grens tussen klankonderzoek en muziek. Een lang stuk met Glen Steenkiste is de start van een ritualistische trance-beweging waarin Willems’ stem een centrale rol speelt.

De tweede albumhelft is al net zo gevarieerd en eigenzinnig, met een speelse aanzet en een onwerkelijke interactie met Bram Bosteels die regelmatig neigt naar Silver Apples-terrein en aanverwante avant-garde regionen vol ontregeling, elektronische verwarring en een dolgedraaide pocketfanfare. Een korte solopassage van Willems gaat over in een tweede stuk met Zuydervelt, meer ingetogen deze keer, en een kort slotakkoord met violiste Margaret Hermant (Echo Collective), dat de aardse wortels van Willems verdringt in finale die verdampt als een ongrijpbare dromerij. Je blijft een beetje beduusd achter.

En zo belichaamt Schreve eigenlijk toch weer zoveel dingen waarmee Willems zich onderscheidt. Het is regelmatig bewegen op de tast en zonder kompas, maar dat zoeken en voelen, vastpakken en weer loslaten, geeft deze muziek een vloeiende richting, bewegend langs onvoorspelbare zijpaden die uiteindelijk allemaal weer naar het centrum leiden, daar waar Karen Willems, omringd door bakken uitgestald materiaal, besliste om te gaan zoeken. Het was een bijzondere tocht om te volgen.

De cassette is te koop via Taping Policies, de digitale versie via Karen Willems’ Bandcamppagina.