Willy Vandersteen / Dirk Stallaert / François Corteggiani :: Suske en Wiske: De sonometer

Dirk Stallaert en François Corteggiani werkten een Suske en Wiske uit die door Willy Vandersteen nooit voltooid werd. 'De Sonomoter' is een complexloos half uurtje vertier.

75 jaar gaan Suske en Wiske al mee. Om die verjaardag te vieren, heeft Standaard Uitgeverij iets speciaal in petto: De sonometer, een onafgewerkt verhaal van Willy Vandersteen dat in de Blauwe Reeks had moeten verschijnen. Dirk Stallaert en François Corteggiani maakten de klus af.

Het heeft bijna iets absurd: een stripreeks die 75 jaar meegaat. Zullen ze hun eeuwfeest halen, vraagt een mens zich dan af. En is dat eigenlijk een goeie zaak? De reeks ging van start in 1945 – was er toen nog iets uit 1870 populair? – en al die tijd bleven Suske en Wiske zo’n beetje zichzelf. Modes kwamen en gingen, de wereld veranderde, maar de twee kinderen evolueerden niet meer dan strikt noodzakelijk, wie de tekenpen ook vasthield.

Vandersteen loodste zijn geesteskinderen ongeschonden doorheen hun eerste jaren, tot in het weekblad Kuifje toe, waarvoor hij het duo verhief van volkse tot verfijnde creaturen. Acht verhalen verschenen er op die manier in wat eigenlijk de eerste spin-off was, voorzien van een blauwe cover. In 1959 begon Vandersteen aan een volgend deel te werken: De sonometer. Lang voor dat verhaal voltooid werd, liep de samenwerking met het tijdschrift spaak en belandde het album in wording op het schap.

Na zestig jaar stof vergaren boog de Franse stripauteur Corteggiani zich over het script en werd Dik Stallaert, man van vele tekentalenten, die eerder al meewerkte aan het Suske en Wiske-universum, aangezocht om De sonometer te tekenen. Zo krijgt de Blauwe Reeks, decennia nadat het weekblad Kuifje de handdoek in de ring gooide, alsnog een negende deel.

Dat begint met een bezoekje van onze twee helden aan Lambik, die net verhuisd is naar een fraaie villa waar hij zijn dagen blijkt te vullen als chemicus, wat uiteraard een perfect alibi is om een salvo visuele kolder op de lezer af te vuren. Een verkeerd geleverd pakje brengt het drietal bij professor Tellenbol, wiens look Stallaert vermoedelijk gebaseerd heeft op professor Halambiek uit De scepter van Ottokar. De brave professor heeft de sonometer ontwikkeld, een toestel dat, simpel uitgelegd, fungeert als mute-knop voor zijn omgeving.

Een Japans geheimzinnig genootschap dat met de leuze “Woede, onwetendheid en hebzucht” doorheen het leven gaat, heeft het op de professor en zijn uitvinding gemunt. Gelukkig zijn Suske, Wiske en Lambik bereid de brave man te helpen.

Daarmee volgt het verhaal het bijna klassieke patroon van de aloude familiestrips, waarbij de tot nu toe onbeantwoord gebleven vraag opduikt waarom die prof onze vrienden vanaf de eerste ontmoeting blindelings vertrouwt, ondanks het feit dat het hem net duidelijk geworden moet zijn dat sinistere figuren niet bepaald het beste met hem voor hebben.

Vertellen dat het allemaal goed afloopt, is geen spoiler in dit geval, het loopt al ruim 350 verhalen lang goed af met Suske en Wiske. De sonometer past ook helemaal in de traditie van de albums van eind jaren vijftig, begin jaren zestig. De hoofdpersonages doen aan edele sporten zoals boogschieten en judo, vliegen met KLM en uiteraard is Lambik zijn onhandige zelf. Waar het album wel verschilt van zijn blauwkleurige soortgenoten, is dat veel balast overboord gegooid werd. Corteggiani heeft zich niet laten verleiden tot een veelvuldig aantal plotwendingen. De sonometer voelt daardoor behoorlijk hedendaags aan, maar blijft door zijn hybride karakter – een strip uit de fifties maken in 2020 – eerder iets voor oudere nostalgici dan jonge striplezers, net zoals dat bij de nieuwe Blake en Mortimers het geval is. Desalniettemin is De sonometer goed voor een half uurtje complexloos leesplezier, en dat is uiteindelijk toch waarom zelfs na driekwart eeuw iemand nog altijd een Suske en Wiske ter hand neemt.

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

aanraders

Pierre Hadot :: De Sluier van Isis

Lang voordat het opnieuw populair was om de (Grieks-)Romeinse...

Francesca Stavrakopoulou :: God, een anatomisch onderzoek

Volgens rabbijn David J. Wolpe en ongetwijfeld vele anderen,...

Geert Buelens :: Wat we toen al wisten – De vergeten groene geschiedenis van 1972

Zijn de wonderen de wereld uit? Niet als Geert...

Paul Verhaeghe :: Onbehagen

Verklaren dat het huidig tijdsgewricht getekend wordt door zowel...

Jan Hertoghs :: Alles voor de Kempen

In Alles voor de Kempen schetst Jan Hertoghs een...

verwant

Dirk Stallaert & Kim Duchateau :: Nero De hemeltergers

Nog een nieuwe Nero dan? Welja, waarom niet?...

Willy Vandersteen :: Robert en Bertrand integraal 2

Nog geen seizoen geleden verscheen, eindelijk, een integrale uitgave...

Willy Vandersteen :: Robert en Bertrand integraal 1

In de integrale-rage is het de beurt aan een...

Willy Vandersteen :: De Rode Ridder – De Biddeloo jaren 2-3

In 1969 lijkt het lied van Johan, de Rode...

Suske en Wiske :: De Blauwe Reeks deel 1

Standaard Uitgeverij geeft de Blauwe Reeks van Suske en...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in