Het mythische dorp Doel heeft zijn portie miserie de afgelopen decennia wel gehad. Tijd voor wat troost in de vorm van een zware portie metal, dachten ze bij Consouling Sounds. Op deze gure winteravond was dat ook exact wat dit dorp nodig had.
’s Avonds laat Doel binnenrijden heeft iets onwezenlijk. Na een bijna eindeloze autorit langs enorme containerbergen en gigantische kranen die er doods en verlaten bijliggen, draai je langs een eenzaam bushokje de hoofdstraat van het godvergeten polderdorp Doel op. Doel is al decennia de speelbal van overheden en havenmogols die het van de kaart willen halen om er nog meer beton en industrie neer te poten. Maar dankzij hevig verzet van plaatselijke bevolking en mensen met gezond verstand, is het gevaar (althans voorlopig) afgewend.
Decennia van bewuste verwaarlozing hebben echter duidelijk hun tol geëist. ‘S avonds is Doel een echt spookdorp. Godverlaten straten, dichtgetimmerde huizen, het is een bijna surrealistische ervaring. Toch is er hier nog leven. In het voormalige schooltje hebben de bewoners (het zijn er nog enkele tientallen) er De Doolen opgericht, een kunst- en ontmoetingscentrum waar aan de houtkachel tentoonstellingen, lezingen en actievergaderingen van comité Doel2020 worden gehouden. Maar vanavond niets van dit alles, want De Doolen wordt ingenomen door een tachtigtal metalheads.
Rond Consoling Sounds kan je in het Vlaamse muzieklandschap stilaan niet meer omheen. Het Gentse label is een bepalende stem geworden in wat er leeft in de Vlaamse ondergrond, en toont dat door een indrukwekkende releaselijst, maar ook door een groot aantal zelf opgezette concerten waar er geprobeerd wordt artiesten en locatie zo nauw mogelijk bij elkaar te laten aansluiten. Een verlaten dorp als Doel en desolate metal zijn daarom een match made in heaven.
Het Antwerpse Throatsnapper bracht midden november About The Dead uit op Consouling, en staan met hun loodzware, atmosferische doom hopelijk ver genoeg van de kerncentrale om geen accidenten te veroorzaken. Want alleen al qua volume is deze band een flinke uitdaging. Dat horen we tijdens de vele verwoestende uithalen die het viertal door het zaaltje laat denderen. Gelukkig wordt er regelmatig afgewisseld met minder intense, meer bezwerende passages. Maar het is wel duidelijk dat Throatsnapper vooral zijn heil vindt in de rauwe lappen sludge en doom die het uit de Orange- & Matamp-speakers laat denderen. Na afloop van het optreden merken we dat er een laagje gruis in ons haar en op onze kleren zit. Throatsnapper is er zowaar in geslaagd om het zaagsel uit het plafond te spelen. Zegt genoeg, zeker?
Ook net een plaat uit op Consouling: Witch Trail. Dit Gents drietal toonde met The Sun Has Left The Hill aan dat black metal nog steeds een bron van creativiteit kan zijn. Naast de bekende arpeggio’s en blastbeats spreidt de band ook een grote liefde voor postpunk en new wave tentoon. Dat lijkt misschien vreemd, maar Witch Trail slaagt er in om de hoekige wave-invloeden en agressieve black metal mooi in elkaar te laten overvloeien. Dat is vooral te danken aan de zwierige baslijnen die beide aspecten van de sound mooi aan elkaar breien, maar ook de uitgekiende composities die soms knap kunnen opbouwen, maar soms ook helemaal op de verrassing spelen. Resultaat is dat Witch Trail klinkt als.. wel.. Witch Trail. We zeggen het nog maar heel erg weinig, maar deze gasten hebben waarlijk een unieke sound in elkaar gestoken. In het oog houden. Zwààr in het oog houden.
Afsluiten doen we met een band van de andere kant van de Schelde. Het Nederlandse The Fifth Alliance had moeite om door de automatische paspoortcontrole aan de ingang van Doel te raken (blijkbaar mogen enkel Belgen binnen), maar raakte toch ter plaatse. De band uit Breda kan je net als Throatsnapper in sludge- en doommiddens terugvinden, maar voegde enkele jaren geleden een flinke scheut black metal aan zijn sound toe. Dat laat zich horen tijdens de langere, meer uitgerekte passages in een kil en grauw sfeertje dat wordt geaccentueerd door de jankende gitaren en ijzige vocalen van frontvrouw Silvia Saunders. In het begin van de set is dit knap en meeslepend. Maar naarmate het uur vordert, blijft The Fifth Alliance vaak in dezelfde midtempo-versnelling steken, waardoor het moeilijker en moelijker wordt om je te laten meezuigen in de gehelde sfeersetting van de band. Gelukkig zijn er de puike opstoten van vlammende black metal, die het geheel van broodnodige adrenalineshots voorzien. Zo sleept de set zich wat naar het einde, dat gelukkig dankzij zijn stevige ontlading wel laat gelden.
Van het gezellige, maar veel te drukke café worden we weer de ijskoude, lege straten van Doel ingestuurd. En hoewel dit muzikaal misschien geen avond voor de geschiedenisboeken was, hebben we toch het gevoel gehad om deel te zijn geweest van iets waardevols. Doel heeft, zoals wel meer ‘achtergelaten’ dorpen, een tweede leven als kunstenaarsdorp geambieerd, maar werd hierin steeds gedwarsboomd door overheden en havenbedrijven. Evenementen als deze kunnen daarom de gemeenschap, hoe klein dan ook, deugd doen. Dat zagen we aan de grote aanwezigheid van de plaatselijke bevolking en sympathisanten, die van het aanwezige publiek een echte bonte bende maakten. Muziek verbroedert, ook black metal.
Het was de tweede keer dat Consouling een labelnight in Doel organiseerde. Hopelijk komen er nog edities. Dit dorp kan alle troost gebruiken.
