The Laundromat

Hoewel Steven Soderbergh de afgelopen jaren al een paar keer zijn zelfverklaard pensioen als filmmaker heeft aangekondigd, blijft hij toch een bijzonder productief regisseur. Zijn oeuvre van de laatste vijf jaar alleen al omvat werk voor televisieseries, een variant op zijn meest succesvolle producties – Logan Lucky – en experimenten met het gebruik van een “I-Phone camera” (Unsane, High Flying Bird). Anders dan veel van zijn collega’s die pas na lang aarzelen de stap zetten om met Netflix in zee te gaan, werkte Soderbergh al eerder samen met de ‘streaming’-gigant en dus is ook het verdeelplatform van The Laundromat , naast een paar festivals en beperkte bioscooprelease in de Vs – vooral gericht op de betalende abonnees.

Gebaseerd op het boek Secrecy World dat Jake Bernstein schreef over de beruchte ‘Panama Papers’ , is dit een Steven Soderbergh in idealistische en strijdvaardige modus, de man die ook al de strijd tegen onrechtvaardigheid en administratieve misdaad sterk filmisch vorm gaf in Erin Brokovich of Unsane.

Het verschil zit in de vormgeving, die dit keer humoristisch en cynisch is en de pijnlijke waarheid op speelse wijze blootlegt. De film opent met Jürgen Mossack en Ramón Fonseca (Gary Oldman en Antonio Banderas)  , de beruchte eigenaars van het advocatenkantoor in Panama dat de spil vormde van een wereldwijde fraude, die op plezierige wijze de werking van geld illustreren. Opgedeeld in verschillende hoofdstukken, vormt de actie vervolgens een soort netwerk-narratief, waarin het lot van verschillende personages met elkaar en met het financiële gesjoemel op grote schaal, verweven is.

Het eerste hoofdstuk toont hoe Meryl Streep haar echtgenoot verliest in een ongeluk en hoe de verzekeringsmaatschappij van de naïeve plaatselijke reder (David Schwimmer) eigenlijk een lege doos is die gerund wordt vanuit een brievenbus op een eiland ergens in de Atlantische oceaan. Die brievenbus wordt beheerd door een schimmige stroman (Jeffrey Wright) die er twee huwelijken op nahoudt en wiens arrestatie een paar verschuivingen vereist binnen de duizenden nep-bedrijven waarvan het Panamese kantoor de belangen behartigt. We ontmoeten ook verschillende van de zogenaamde ‘directieleden’ van Mossack-Fonseca, die vooral papieren moeten tekenen waar ze niets van begrijpen. Er zijn Russen die gebouwen opkopen in Las Vegas (van vastgoedmakelaar Sharon Stone), een rijke Afrikaan die zijn eigen dochter omkoopt met waardeloze aandelen om een affaire geheim te houden en in het laatste deel duikt Matthias Schoenaerts op als een inhalige tussenpersoon die te diep verzeild raakt in Chinese corruptie. Alles wordt aan elkaar gepraat door de gladde spilfiguren die hebzucht en de politiek zien als de ware schuldigen voor al het onheil.

Soderbergh, die zoals wel vaker, zelf instond voor de cinematografie, vindt voor alle onderdelen ene gepaste visuele stijl: van stemmig gedempt licht tot harde overgesatureerde beelden – The Laundromat is zeker een lust voor het cinefiele oog. Ook de directe, efficiënte stijl van de regisseur, die graag weinig snijdt en zo veel mogelijk informatie in een beeld verwerkt, is nog steeds intact en verleent aan deze schalkse ontmaskering van het grootkapitaal een verheven stylisme.

Ook ritmisch zit het allemaal goed en hoewel de film af en toe te losjes aaneen hangt en wat te veel de derivatieve toer opgaat (de episode waarin een zakenman iets heeft met de kamergenote van zijn dochter sleept wat lang aan) staat de speelse aanpak niet in de weg van de bittere ondertoon. Aan het eind wordt de filmische illusie doorbroken om het valse gevoel van gerechtelijke rechtvaardigheid te doorbreken (beide advocaten zaten slechts drie maand in de cel en veel van de namen die in de ‘Panama Papers’ vernoemd werden kwamen zonder kleerscheuren weg) en mag Meryl Streep om te eindigen het Amerikaanse systeem voor campagnefinanciering (dat enorme giften toestaan van bedrijven en dus belangenvermenging in de hand werkt) nog een veeg uit de pan geven.

Met:
Meryl Streep, Gary Oldman, Antonio Banderas
Regie:
Steven Soderbergh
Duur:
95
2019
Usa

verwant

Indiana Jones And The Dial Of Destiny

Toen George Lucas en Steven Spielberg in 1981 met...

Sons of Philadelphia

Er was eens een tijd, nog niet zo heel...

The Woman In The Window

De roman The Woman In The Window van A.J....

Mank

Het is van 2014 en Gone Girl geleden, dat...

A Hidden Life

Zelfs de meest fervente bewonderaars – en de regisseur...

aanraders

Madeleine Collins

Regisseur Antoine Barraud is geen grote naam in het...

Belfast

Naar eigen zeggen had Kenneth Branagh al jaren plannen...

Blaze

Hoewel hij vooral bekendheid geniet als een acteur...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in