Drie namen van wereldniveau tijdens een gezellig middagje in de nok van De Vooruit. Samen met zo’n 25 andere slimme mensen is ook Enola erbij.
Het festival Eastern Daze is eind november een vaste traditie geworden in en rond de Vooruit. Een event dat het kruispunt is voor westerse en niet-westerse moderne muziek en in dat opzicht iets uniek presteert. Want op Eastern Daze worden acts niet door exotisme of de white people dancing-afvoer geframed; de affiche bestaat uit artiesten met zowel diverse achtergronden als genregebonden merites (of een combinatie daarvan!). Eén ding hebben ze gemeen: ze komen niet vaak aan bod in het normale circuit.
Hoewel dit dankzij festivals als Le Guess Who? en Meakusma natuurlijk aan het veranderen is. Misschien daarom dat een line-up bestaande uit Marja Ahti, Laura Cannell en de wereldvermaarde Iraanse producer SOTE weinig mensen op de been brengt. Of misschien loopt het Gentse publiek eerder warm voor opzwepende niet-westerse ritmes en minder voor het experimentele en introspectieve.
Het Eastern Daze-blok waar ons oog op valt, moet je eerder onder die laatste categorisering plaatsen. And then some. Want de openingsset van de Finse ambient-artieste Marja Ahti liegt er niet om. Wat eerst een piepknor-setje dreigt te worden, ontwikkelt zich al snel tot een fantastisch spectrum van natuurlijke geluiden, onverwachte effecten, wat klonk als onderwateropnames, field recordings en ander schoons dat naadloos in de bestaande omgevingsgeluiden van de Domzaal -inclusief een roedel bakfietskinderen– opgaat. Heerlijk om bij te gaan liggen en even de ogen dicht te doen. Plek zat daarvoor.
Soms kan iets wat puur elektronisch op het podium tot stand wordt gebracht magischer zijn dan een viool en een stel blokfluiten. Laura Cannell weet de folky vibe wel op te wekken (we zouden ook gedeconstrueerde folk als term kunnen hanteren, maar waar gaat het dan nog om?), toch is het onmogelijk om in deze set net zo weg te dromen als bij haar Finse voorganger. Al blijkt eens te meer dat album The Sky is Untuned een gezellige herfstige luistersessie waard is, want in deze set komen vooral die nummers goed uit de verf.
SOTE (aka Ata Ebtekar) is de enige die niet solo aantreedt, geflankeerd door zijn twee vaste kompanen op traditionele Perzische instrumenten. Wat volgt, is een weinig verrassende doch niet minder indrukwekkende uitvoering van project annex album Parallel Persia, een allegorie voor het anachronisme dat Iran heet, waar Ata Ebtekar ook woont en werkt. De technische uitdagingen die het huzarenstukje van Parallel Persia impliceren, worden met opvallend gemak gebracht, zelfs al is SOTE in deze live-bezetting een zeldzaamheid.
De verwachte epische afsluiter –banger ‘Pseudo Scholastic’- resulteert in een bescheiden staande ovatie. Het is een track die net als andere passages van deze set perfect had gepast in een setting die wel honderd keer groter is dan wat bij momenten op niet veel meer lijkt dan een studiosessie met een incrowd publiek. Let wel: de luxe om zo’n sterke artiesten bijna voor jou persoonlijk te zien spelen, is zeker het vermelden waard. Lage opkomst of niet, dit is een line-up om U tegen te zetten, en het benadrukt nogmaals hoe Eastern Daze meer is dan enkel een festival voor “exotische” muziek. Keep it up.
