De wereld staat in brand maar wij verdienen er geld aan, dus geen haar op ons hoofd dat eraan denkt om aan het blussen te slaan. Bomen worden gerooid, maar wij verdienen er geld aan, dus geen haar op ons hoofd dat eraan denkt daarmee te stoppen. Politici gooien stukje bij beetje onze laatste restjes democratie en menselijkheid uit het raam. Maar sommigen onder ons verdienen daar héél veel geld aan, dus fuck die menselijkheid.
Als je vijanden het cynisme omarmen, zelfs indien het mensen van vlees en bloed betreft, moet je je dan wentelen in datzelfde cynisme? In dezelfde hopeloosheid en uitzichtloosheid die ten gronde liggen aan waar je je met alle macht tegen verzet? Of moet je, zelfs als doorgewinterde anarchist die al een black bloc te veel gezien heeft, een andere weg zoeken? Op zijn vorige plaat Pissing Stars leek Efrim Manuel Menuck, tot nader kappersbezoek nog altijd dat langharig tuig van Godspeed You! Black Emperor en A Silver Mt. Zion, niet te kunnen kiezen tussen nihilisme en agressie. Dat leverde een muilpeer van een droneplaat op die niet voor gevoelige oortjes was, maar je wel ondersteboven achterliet. Gitzwarte ruis was het enige dat overbleef na die sonische avontuurtocht.
Of toch niet helemaal: op slotnummer “Pissing Stars” verrees de eeuwige strijder dan toch weer uit zijn zelfgedolven graf. Het is daar dat Menuck nu het verhaal terug oppikt. Tijdens de tour rond Pissing Stars pikte Menuck Kevin Doria (Growing) op om zijn drones naar het podium te vertalen. Die samenwerking viel zo goed mee dat de twee een dik jaar later met een volwaardige tweemansplaat naar buiten treden, het met hoofdletters aangedikte are SING SINCK, SING. Eentje waarop de muzikanten nadrukkelijker met synths aan de slag gaan, ook al scheren ze nog altijd mijlenver onder iets wat maar enigszins richting radiovriendelijkheid neigt. Ook huis-tuin- en keuken postrockfans die Godspeed You! Black Emperor al op het randje vinden, verbranden hier best hun vingers niet aan. Nog steeds worden hier gierende drones omarmd, en spanningsopbouw grotendeels uit het raam gegooid.
Toch is deze plaat opener en – al is dat hier relatief – toegankelijker dan zijn voorganger. De nummers zijn meer afgebakend en makkelijker te bevatten, niet in het minst door de nadrukkelijkere zang. Dat alles maakt de sfeer ook minder cynisch en zwart wat op Pissing Stars het geval was. Zo durft Menuck nu al een titel als “Do The Police Embrace?” te formuleren, en er een vraagteken achter te plaatsen. Vroeger zou dat laatste niet nodig zijn geweest, aangezien het antwoord toch “neen” zou zijn. De vraag stellen zou al overbodig geweest zijn. Hier laat Menuck echter menselijkheid binnen in zijn wereld. Hij bezingt niet meer alleen de karkassen van kapotte woontorens, maar ook de mensen die ertussen prutsers lopen te zijn. Om dan alsnog te eindigen met loeiende sirenes. “Fight The Good Fight” wil zoveel zeggen als: je moet ons niet uitleggen wat de juiste kant van de geschiedenis is. Het zijn de kleine, simpele buigingen in de boventonen die Menuck en Doria uit hun oscillators toveren, die je wegleiden van de afgrond en de onheilspellende onderlaag van de drones die de twee hier weven. Het zijn deze echo’s van kleine goedheid die van het nummer een van de schoonste songs maakt die Menuck ooit op plaat zwierde.
“A Humming Void an Emptied Space” is met zijn repetitieve, gierende noise de perfecte overgang naar het opnieuw meer uitzichtloze “Joy Is on Her Mount and Death Is at Her Side”. Ondanks dat de muzikale tobber zich hier op vertrouwd terrein bevindt, schuifelt de song iets te veel doelloos rond om te blijven boeien. Lethargie is nu hier een doodlopend straatje. Gelukkig balanceert “We Will” weer overtuigend tussen tristesse en hoop. En dan zit het er al op. Want laat ons wel wezen: een plaat van een half uur is belachelijk kort in de wereld van Efrim Menuck. Misschien mede daardoor snijdt are SING SINCK, SING minder diep dan Pissing Stars dat deed, en is het minder een rauwe stomp in de maag. Daarvoor mist deze plaat een soort overdonderend effect dat je bij het beste werk van Menuck wel hebt, en voelt ze teveel aan als een soort tussendoortje. Of misschien moet Menuck gewoon nog wat wennen aan daglicht, dat kan ook.
Efrim Menuck en Kevin Doria treden donderdag 6 juni op in De Botanique (Brussel) en op vrijdag 7 juni in de 4AD in Diksmuide. Voor beide concerten zijn nog kaarten beschikbaar.
