Wie zei ook alweer dat blues een genre voor oude zakken was? Een blik op het publiek in de AB Club doet je alvast van gedacht veranderen, en daar is de tomeloze energie en muzikaliteit van Tiny Legs Tim voor een groot deel verantwoordelijk voor.
Een nieuw album, daar hoort een releasetour bij. En Elsewhere Bound verdient het om in al zijn facetten getoond te worden, want het is een album waar het spelplezier vanaf spat: funky, rootsy en soulvol, met een snuifje New Orleans om lekker bij te swingen. En dus stonden er negen enthousiaste muzikanten op het podium: naast het klassieke gitaar-mondharmonica-drum-bas, was het met volle teugen genieten van de extra percussie, piano en een blazerstrio onder leiding van Tom Callens.
Tiny Legs Tim slaagde erin om met zijn band de AB Club om te toveren tot een bruinig feestzaaltje met New Orleans allures. Het begon al met “Stepping Up” dat een kakelvers blazersarrangement aangemeten gekregen heeft. Het zette meteen de toon: Tim De Graeve en de zijnen waren gekomen om harten te veroveren. Het was af en toe moeilijk te geloven dat dit nog maar het tweede concert van de volledige groep was, het spelplezier spatte ervan af, geen greintje zenuwen te bespeuren. Natuurlijk helpt het wel dat we hier te maken hebben met op en top professionele muzikanten die al heel wat watertjes doorzwommen hadden. Maar toch viel het op dat De Graeve zijn geluk niet op kon: zelden hebben we hem zoveel zien lachen, dansen en grijnzen op zo’n korte tijd.
Dat het thema van het nieuwe album good ole liefdesverdriet is, stak De Graeve ook niet onder stoelen of banken met een emotionele versie van “Still In Love”. Maar gelukkig weet hij ook dat na regen zonneschijn komt, en is hij back in the game, met een zwoel en ietwat ondeugende versie van “Keep Me Satisfied”.
Er was ook nog even tijd om de Melodiummicrofoon erbij te halen, voor een emotionele en verstillende versie van “Nowhere My Home”. Als je enkel met akoestische gitaar, stem en een vleugje sax de zaal stil krijgt en iedereen voor een paar minuten meeneemt in je eigen universum, dat getuigt van grote muzikale passie en kracht.
Een optreden duurt gelukkig langer dan een album, en dus had De Graeve enkele oudere nummers van onder het stof gehaald. Na “Stepping Up” heeft ook “Heart of the City” een nieuw leven gekregen met een blazersarrangement dat wonderwel past bij de rest van de songs. En in “Walk With the Devil” gaat De Graeve het duel/duet aan met Steven Troch, die alweer zo aanwezig en tegelijk bescheiden naast De Graeve op het podium stond. Je zag hem nauwelijks, maar je hoorde hem des te beter: in “Don’t Be Sorry” ging hij in duet met de blazers. Wie dacht dat blazers én mondharmonica te veel van het goede zou zijn, had dus ongelijk.
We hadden het dus kunnen weten: Tiny Legs Tim is een rasmuzikant die momenteel perfect weet waar hij naartoe wil met zijn muziek. Live heeft hij ons nog maar eens omver geblazen: het lijkt wel of alles wat hij momenteel aanraakt, in goud verandert.
Gaat dat zien, gaat dat zien, bijvoorbeeld op 8 maart in de Roma in Antwerpen, op 28 maart in De Casino in Sint-Niklaas en op 29 maart in 4AD in Diksmuide.