Dinsdagavond hadden we plots geen regering meer, maar in de Balzaal van Vooruit was daar niemand mee bezig. Een goed gevulde zaal liet zich gewillig meesleuren door het oosters geïnspireerd escapisme van het Brusselse Phoenician Drive en Turks-Nederlandse Altin Gün.
De kans dat u Phoenican Drive al kent, is behoorlijk klein, tenzij u de Brusselse underground van dichtbij volgt. Tegenwoordig moet je namelijk iets hiphopachtigs maken om als Brusselse act in de picture te komen. Het debuut van dit zestal is dan ook onder de radar gebleven. Volledig onterecht natuurlijk. De meeslepende mix van kraut, postrock, oosterse en Afrikaanse invloeden is heerlijk eigenzinnig. Soms moet je door de majestueuze opbouw en zware sound aan Godspeed You! Black Emperor denken, of door het repetitieve aan Neu!, maar er zijn ook de oed, een soort voorloper van de oosterse luit, en Noord-Afrikaanse percussie die je naar andere werelden brengen. In de eerste twee chaotische nummers zijn al die elementen nog niet duidelijk te horen, pas met “Paradise In My Veins” en “Kraken Doesn’t Crack A Crocodile” komt de band volledig tot zijn recht. Muzikale duizendpoten met uiterst fascinerende muzikale trips. We kijken nu al uit naar een volgend optreden.
Eveneens uitermate boeiend is de muziek van Altin Gün, maar hun ontstaansverhaal is dat ook. Bassist Jasper Verhulst ontdekte een goudmijn aan Anatolische muziek — met name Turkse interpretaties van westerse psychedelische muziek uit de jaren zestig en zeventig — tijdens een tour met Jacco Gardner, en stelde daarop een groep samen met Amsterdamse en Turkse leden. Hun covers van (eigenlijk covers van) die Turkse artiesten uit de jaren zeventig en eigen bewerkingen van Turkse traditionals sloegen meteen aan. De band speelde intussen over de hele wereld, waaronder ook op festivals zoals Best Kept Secret en Dour, en in de AB.
Door Anatolië geïnspireerde muziek is hip anno 2018, denk maar aan het Australische King Gizzard & The Wizard Lizard, dat gebruik maakt van oosterse toonladders en Amerikaanse Khruangbin, dat naast Thaise funk ook Anatolische muziek tot zijn inspiratiebron rekent. En ook de muziek van Altin Gün is aanstekelijk, groovy en toegankelijk. Dankzij een energieke drummer, extra percussionist en opzwepende gitaren is het twijfelen tussen heupwiegen en echt dansen. De bezwerende vocalen van Merve Dasdemir en Erdinc Ecevit Yildiz zorgen tegelijk voor een heerlijk wegdromen. De songs blijken vooral over liefde, de wereld en dood te gaan, lazen we in een interview met de band. Maar dat we de teksten niet verstaan, geeft niet. Het draagt alleen maar bij aan het mysterieuze karakter.
Hoogtepunten zijn “Goca Dünya” en “Kırşehirin Gülleri”. Het tweede nummer is van de legendarische volksmuzikant Neşet Ertaş, een van hun favoriete Turkse artiesten, aldus Dasdemir. Beide nummers stuwen de temperatuur in de Balzaal naar ongekende hoogtepunten. Maar ook een funky nummer en enkele nieuwe mogen er zijn.
Net als Phoenician Drive combineert Altin Gün verschillende werelden in een eigen muzikaal universum waarin het zalig vertoeven is. En zo zorgden beide bands voor een kosmisch einde van ons concertjaar. Eerder organiseerde Huna Sounds samen met Democrazy een concertavond met onder andere de Tunesische producer Ammar 808. Hopelijk komt er snel een nieuwe editie. Tot volgend jaar!
