Na een geslaagd eerste deel, breit Munuera een vervolg aan de Zwendelreeks. Maar overtuigen doet Zwendel deze keer niet.
Je kan van José Luis Munuera niet zeggen dat hij zijn carrière niet professioneel opbouwde. Op zijn 24’ste vraagt Joan Sfar hem om zijn teksten voor de driedelige reeks Potamoks van tekeningen te voorzien. Niet de gemakkelijkste leerschool, en ondanks de goede kritieken en het merk “Joan Sfar”, brak deze minireeks geen potten. Toch vroeg Sfar hem voor een nieuwe opdracht; om de vierdelige reeks Merlin over de jeugd van de tovenaar Merlijn te tekenen. Na enkele oneshots op een scenario van bevriende auteurs, neemt hij samen met kompaan David Morvan Robbedoes en Kwabbernoot over van Tome en Janry. Maar na vier delen, die telkens vrij slechte kritieken kregen, gaven ze er de brui aan. Maar het personage Zwendel blijft Munuera boeien. Hij start in 2017 dan ook de spin-off Zwendel met een eigen scenario. Afwisselend maakt hij ook de piratenreeks De Campbells, waarvoor hij zowel de tekst als de tekeningen voor zijn rekening neemt.
Het eerste deel van Zwendel, De dochter van Z, kreeg goede recensies. Dupuis vroeg hem er een reeks van te maken. Van die reeks ligt deel twee nu in de winkel. We vinden Zwendel terug in het Midden-Oosten waar hij zijn gadgets probeert te slijten. De eyecatcher zijn de Zurpise-eieren. Net als het bekende broedermerk, gaat het hier ook om chocolade eieren met een verrassing erin. Maar uiteraard blijft het Zwendel en zijn de verrassingen vooral oorlogsmateriaal zoals tanks, straaljagers en wapens. De kleine snotaap Zedrik kruist onverwachts zijn pad. Deze rakker wil de grootste crimineel ter wereld worden en is een grote fan van Zwendel. Hij wil stage bij hem lopen. Zwendel vindt dit in eerste instantie geen goed idee, maar wordt door een aantal Utsieten, die hun ‘pulsor’ op hem loslaten, overtuigd om Zedriks mentor te worden.
Munuera heeft voor dit tweede deel zijn dunne plot serieus aangedikt met heel wat elementen uit de filmwereld: Despicable Me, Terminator, Karate Kid, Mad Max, … Toch evenaart Zwendel: De leerling-slechterik het eerste deel niet. Waar deel 1 nog voer was voor jongeren en oudere jongeren met nostalgie naar de notoire slechterik, krijgt Zwendel nu als personage maar weinig vlees om het lijf.
De tekeningen blijven energiek en levendig, de personages hebben de nodige charisma en zijn goed uitgewerkt. Het verhaal flitst voorbij met overdadige onomatopeeën en straffe achtergronden maar door het magere plot blijf je zitten met honger naar meer. De inkleuring van Sédyas doet na enkele pagina’s ook wat pijn aan de ogen. Het kan aan de leeftijd liggen.Zwendel 2 doet ons dan ook een beetje vrezen dat er niet meteen een verschijningsdatum zal komen voor deel 3, maar we kunnen ons vergissen. Ook dat kan aan de leeftijd liggen.
