Pénélope Bagieu is een fenomeen in Frankrijk, en haar strips vinden sinds enkele jaren een publiek tot ver buiten de klassieke stripmiddens. Wereldwijven is een stevige blijk van haar talenten.
Het afgelopen jaar bracht #MeToo de vrouwenrechten wereldwijd in de actualiteit, door het uitlekken van onverkwikkelijke verhalen over mannelijk misbruik van vrouwen in een ver en dichter verleden. In het licht van die actualiteit mag het verschijnen van het eerste deel van Wereldwijven geen verrassing zijn. Scratch vertaalt hiermee als eerste een strip van het Franse fenomeen Pénélope Bagieu naar het Nederlands.
Oorspronkelijk verschenen de korte verhalen uit Wereldwijven op een aparte blog die Bagieu via lemonde.fr bijhield. Elk verhaal heeft als hoofdpersonage een markante maar meestal weinig bekende vrouw, die in het verleden kon opvallen door een eigenzinnige levenswandel. Bagieu heeft een neus voor het presenteren van figuren die meteen in het oog springen en heel divers zijn. Zowel de verre geschiedenis als recentere verhalen komen aan bod, steeds met een fijne humoristische ondertoon, wat het geheel ook het niveau van een pamflet doet overstijgen. Deze collectie verhalen moet een breder publiek kunnen aantrekken dan enkel de actieve voorvechters van vrouwenrechten. Wereldwijven toont heel sterk aan op welke manieren vrouwen in het verleden al een bepalende rol speelden zonder daarvoor erkend te worden door de klassieke geschiedschrijving. De ondertitel van dit album is dan ook veelzeggend: “Vrouwen die de wereld naar hun hand zetten”.
Sinds 2008 houdt illustratrice Pénélope Bagieu zich ook bezig met stripverhalen. In Frankrijk viel ze al snel op door haar aantrekkelijke tekeningen en elegante humor. Met Wereldwijven maakte ze in 2016 uiteindelijk de overstap naar de voorhoede van het Franse stripverhaal, wat tot een eerste vertaling leidde. In januari verscheen in het Frans het tweede en laatste deel van de verhalen, waarmee Bagieu haar project voor Le Monde afrondde. Eerder werkte ook Zep (Titeuf) al via een blog van Le Monde aan een reeks strippagina’s die commentaren vormden op de maatschappij. Voor stripmakers is deze formule een extra mogelijkheid om een publiek te bereiken dat veel ruimer is dan het klassieke strippubliek.
In het Nederlands verscheen Wereldwijven bijna zonder enig rumoer. Zowel pers als publiek lijken het album vooralsnog niet opgepikt te hebben. Nochtans is het een album dat een boeiende nieuwe auteur in het Nederlands presenteert. Ook zonder de link naar #MeToo zijn de verhalen in Wereldwijven meer dan de moeite waard. Bagieu distilleert uit elke figuur enkele markante gebeurtenissen en giet die op een straffe manier in een kort verhaal. Wereldwijven is dus absoluut geen bundel kortverhalen die puur door de link naar de actualiteit hun vertaling verdiend hebben. Sterker nog, volgens ons werkt die link naar de actualiteit zelfs tegen de kwaliteiten van Wereldwijven. Laat je dus niet afschrikken door de wat gechargeerde titel en de vrees een album te kopen met een belerend vingertje. Wereldwijven is echt alles, behalve dát.
