In tegenstelling tot wat sommige lui graag zouden geloven, is Amerika al sinds zijn ontstaan een land van migranten geweest. Dat die migratie niet altijd van een leien dakje liep, hoeft niet te verbazen. Het zijn doorgaans niet de brave, aan huis en haard verknochte burgers die hun thuis de rug toekeren en een geblinddoekte sprong in het diepe wagen. Dat blijkt uit Moeder Amerika, waarin Kris en Maël landverhuizers van honderd jaar geleden volgen.
Max en Julien zijn twee jongemannen die zo’n sprong wagen. Zij het niet noodzakelijk beiden even weldoordacht. Julien is immers een jonge Fransman die net, eindelijk, de Eerste Wereldoorlog achter zich kan laten en niet goed weet wat nu aanvangen met een leven dat hij plots helemaal zelf in handen heeft. Max zit in hetzelfde schuitje, zij het dat zijn nationaliteit Duits is, waardoor zijn kaarten anno 1918 net iets minder goed liggen. Bovendien heeft Max een revolutionair zieltje, wat het leven automatisch wat meer dynamiek geeft. Het duo verlaat per schip Parijs, leert onderweg de Mexicaanse revolutionaire Tina kennen en belandt met haar in een gewelddadige strijd in haar thuisland. Goed, dat is Amerika nog niet, maar dit is dan ook nog maar boek één.
En dat laat zich soms merken. De winter ontvluchten gooit enkele eindjes uit en als lezer ben je er natuurlijk op gebrand ze aan elkaar te kunnen knopen. Daarvoor zal het eventjes wachten zijn. Kris en Maël nemen hun tijd, deden dat eerder ook met Moeder Oorlog, de cyclus die aan Moeder Amerika voorafging. En die er perfect los van gezien kan worden. Nieuwe tijden breken aan, nieuwe lezers zijn welkom.
Zij kunnen zich vergapen aan de scherpe tekeningen van Maël, die zowel de mistroostige Europese slagvelden als het in zinderende hitte gedrenkte Mexicaanse strijdtoneel treffend weet te vatten. Om het zelfs nog niet te hebben over de romantiek waarmee reizen per vrachtschip omgeven kan zijn wanneer het juiste talent met het gegeven aan de slag gaat.
Moeder Amerika intrigeert, weet te prikkelen en doet verlangen naar wat volgt. Deels natuurlijk een gevolg van de rusteloze vertelling die Kris uit zijn pen geperst heeft en die — het cliché van bandeloze zeeman even buiten beschouwing gelaten — blijft boeien tot het laatste plaatje. Met dit werk wordt dan ook vertrouwd terrein verlaten. Hoewel er eindeloos boeiende verhalen uit de Eerste Wereldoorlog opgediept kunnen worden, is dit een heel nieuw begin, niet alleen voor de personages, ook voor wie Moeder Amerika in handen neemt.
