Jonge Nederlander trekt naar een afgelegen hut in Noord-Noorwegen. Klinkt als het begin van een avonturenroman uit de jaren stilletjes. Maar dat is het hier gelukkig niet: Emil Landman, de eeuwig nieuwsgierige singer-songwriter, ging zo ver op zoek naar inspiratie. En vond die nog ook!
Landman houdt wel van extremen en uitdagingen: voor zijn vorig album trok hij gedurende negen weken de wereld rond per trein en schreef die ervaringen van zich af in de studio. Nu mocht het allemaal wat spannender: hij zou op een afgelegen plaats wonen en ook onmiddellijk de plaat opnemen. Landman trok samen met producer Martijn Groeneveld naar het Noorse eiland Reinøya, waar het afhankelijk van het seizoen compleet licht of donker is.
Het nieuwe album Vinter is dus het eerste deel van een tweeluik. Deel twee, dat toepasselijk Sommer zal heten, is ook reeds opgenomen, maar op het eindresultaat is het uiteraard nog even wachten. Want eerst worstelde Landman zich door duister en deprimerend donker Noorwegen, iets waar hij duidelijk geen moeite mee had, want de songs klinken vaak heel licht en luchtig. En dat met enkel een gitaar en wat gebruiksvoorwerpen, zoals een matras, wat dozen rijst of wat houten lepels. Of misschien is het net daarom dat de plaat een zekere frisheid uitstraalt?
Een voorbeeld van aanstekelijke percussie krijg je al in “Near – Far”. Waar anderen computergestuurde of gesampelde trukendozen openen, houdt Landman het simpel, omdat die trukendoos er gewoon niet was. Op “All The Time” speelt Landman met echo’s en allerlei klankeffecten die verdomd funky en groovy klinken. Ook al zijn ze gemaakt met huis-, tuin- en keukenmiddelen.
Het is niet zelden dat Noorse artiesten een zekere dromerigheid in hun muziek en teksten steken. Vaak wordt gesuggereerd dat dat in hun genen zit. Emil Landman bewijst met Vinter dat dit niet zo is, want hoe kan je anders verklaren dat die dromerigheid ook in zijn muziek en teksten zit? Zoals bijvoorbeeld in “Little Marks”, dat drijft op die ijle stem en een simpele akoestisch gitaar. Tekstueel verkent Emil Landman hier de gedachtewereld van zijn leeftijdsgenoten: al veel gezien en meegemaakt, maar is dit het nu? Of komt er nog iets? Genieten is het zeker bij teksten als deze: ‘I got close to all I need but sometimes I still feel incomplete’ en ook nog ‘But I’ve been growing older with some weight upon these shoulders and within my dreams start to fade’.
Maar het is niet allemaal mooi gezongen en rustig gespeeld: “Breathe In” is een hoekig en vinnig lied met keyboard en wat gesampel dat niet zou misstaan in een loungy clubzetel terwijl je aan een cocktail nipt. Het klinkt al wat zomers voor een winterplaatje, een voorsmaakje voor wat nog komen moet?
Op deze EP toont Emil Landman dat hij ook on the spot kan beklijven en mooie, tijdloze songs in elkaar kan knutselen. Benieuwd wat hij afgelopen zomer in die hut heeft uitgespookt? Stay tuned…