War, what is it good for? Nu ook in vredestijd sommige lui het een goede zaak vinden om oorlogstuig in het straatbeeld te laten opduiken, kan het geen kwaad om even bij die vraag stil te staan. De gevolgen kunnen anders weleens niet te overzien zijn. Altijd zijn er immers opportunisten die van andermans uit de hand gelopen meningsverschil gebruikmaken om eens lekker gek te gaan. Ook bij de goeien. Zoveel valt, niet voor het eerst, af te leiden uit The Regiment, de nieuwe serie van Legrain & Brugeas die het ontstaan van SAS uit de doeken doet.
Van de Special Air Services voor alle duidelijkheid, niet van de Scandinavische luchtvaartmaatschappij, al zit daar slechts enkele jaren verschil tussen. Deze SAS – een van de eerste special force-eenheden, en daarmee volgens z’n wikipagina een voorbeeld voor andere special forces — zag het licht in het heetst van de Tweede Wereldoorlog. Letterlijk: het blijft in deze contreien behoorlijk onderbelicht, maar een goed deel van dat gewapend conflict werd buiten Europa uitgevochten. In de woestijn in Noord-Afrika bijvoorbeeld, waar de Duitse veldmaarschalk Rommel zijn troepen en, in één moeite door, zijn eigen carrière vooruit stuwde.
De Geallieerden, die in 1941 op het oude continent niet de indruk gaven snel komaf te zullen maken met het nazibewind, beten ook in Afrika in het stof. Wie wanhopig is, onderneemt wanhopige daden en de oprichting van SAS was er zo eentje. Enkele bijzondere elementen uit het roemrijke Britse leger — sommigen zouden in een andere setting als “leegloper” omschreven worden — troept samen om iets te proberen. Een eenheid op te richten die de vijand pijn gaat doen waar die het niet verwacht: achter de linies en bij voorkeur op hondsbrutale wijze.
Dat klinkt als Inglourious Basterds, maar dan zonder de soundtrack. Of de humor. Of het over the top-gehalte. Is dat erg? Niet echt, The Regiment leest vlot weg, de irritante karaktereigenschappen van sommige personages ten spijt. Het boek mist echter enkele elementen: wanneer je een hoofdstuk uit die grote verhalenbron die de Tweede Wereldoorlog licht, en je doet dat met een visueel medium als het stripverhaal, benut dan die visuele technieken ten volle. En probeer een en ander niet te veel te romantiseren.
De gasten van SAS stonden misschien aan de goede kant, dat neemt niet weg dat sommigen onder hen rotzakjes waren die in normale omstandigheden niet hadden geschitterd. Een eikel die voor de goede zaak strijdt, blijft een eikel. En ook rond zo’n figuren valt soms een boeiend verhaal te weven, maar op dat vlak laat The Regiment de lezer toch enigszins op z’n honger. Dit is meer televisiefilm dan auteurscinema, om de vergelijking met het witte doek te maken. En in zo’n geval verslapt de aandacht al heel snel.
