Na een tijd van stilte herrijst uitgeverij RW uit de as. Zo starten ze een nieuwe reeks vertalingen van Superman op, met een verhaal van de hand van Patrick Gleason en Peter J. Tomasi en tekeningen van diezelfde Gleason en Doug Mahnke.
Na een periode van bezinning en interne reorganisatie is uitgeverij RW recent opnieuw uit de startblokken geschoten. Uit de aangekondigde titels blijkt dat RW een aantal toptitels als Sandman en Preacher verder zal vertalen. Tegelijk worden de vertalingen van de superheldentitels stopgezet en vervangen. Tot vorig jaar vertaalde RW immers de reeksen die de Amerikaanse uitgeverij DC onder de noemer New 52 uitbracht. In 2016 ging echter al de volgende herlancering van start onder Rebirth. Door het lage vertaalritme vergrootte de achterstand van RW alleen maar, dus is een resolute overstap naar verhalen uit Rebirth niet helemaal onlogisch.
De Man van Staal is dood. De wereld rouwt om zijn heengaan. Toch duikt aan het begin van dit verhaal een nieuwe Superman op, een versie uit een parallel universum. Hij besluit de cape van de oorspronkelijke Clark Kent over te nemen. De nieuwe Superman is een ouder man, getrouwd met Lois Lane, en heeft een zoon: Jonathan. Schrijvers Patrick Gleason en Peter J. Tomasi hebben hiermee een fris gegeven in de reeks gebracht, waardoor ze verhalen kunnen schrijven over een held met een gezin en een zoon wiens superkrachten tot ontbolstering komen. In deze eerste bundel zit het verhaal De Zoon van Superman, waarin Jonathan een centrale rol toebedeeld krijgt. Zo wordt het leven van Jonathan bedreigd door de Eradicator, die het onzuivere deel in Jonathans bloed (lees: dat van zijn aardse moeder Lois) wil vernietigen, zodat een zuivere erfgenaam voor de planeet Krypton overblijft.
De tekeningen in het verhaal zijn in hoofdzaak van Patrick Gleason zelf, in afwisseling met Doug Mahnke. Het duo Gleason – Tomasi staat nog altijd in voor de verhalen in deze reeks, die tweemaal per maand verschijnt: zelfs voor de VS een moordend publicatieritme. Zowel Gleason als Mahnke beheersen de typische superheldenstijl tot in de puntjes: tot in de puntjes verzorgd, met veel aandacht voor flitsende actie en filmische suspens. Tegelijk mist deze Superman grafisch toch een eigen karakter. Door de hoge frequentie moet er immers voldoende gewisseld worden van tekenaar om het haalbaar te houden voor alle medewerkers.
De scenaristen hebben met de wereld die ze hier neergezet hebben heel wat mogelijkheden opengelegd voor volgende verhalen. De reacties in Amerika blijven ook overwegend positief, dus de voorspellingen voor de volgende delen zien er alleszins rooskleurig uit. Tegelijk is het belangrijk dat RW niet dezelfde fout maakt als bij de eerdere vertalingen van New 52. Toen groeide de achterstand met de oorspronkelijke reeks alleen maar aan. De Amerikaanse stripwereld staat er ook om bekend dat er geregeld een nieuwe start gemaakt wordt met nieuwe reeksen en auteurs. Een voldoende hoog vertaalritme is nodig om te kunnen garanderen dat een reeks ook tot het einde toe vertaald kan worden.
Dit brengt ons bij de angel van de herstart van RW. De striplezers die de eerste delen van de vorige vertalingen kochten, voelen zich nu wat bekocht. De vertaling van hun reeksen is stopgezet, waardoor dit lezerspubliek wellicht niet geneigd zal zijn om zonder aarzelen in te stappen in dit nieuwe, onzekere avontuur. Onze tip aan de uitgever is dan ook om niet te veel reeksen tegelijk te starten, zodat ze meer focus kunnen leggen op het sneller afronden van vertalingen.
