GOODBYE 2017: Oxbow :: Cold & Well-Lit Place

10 jaar. Tien jaar liet de opvolger van het briljante nachtopus The Narcotic Story op zich wachten. Tien jaar, en komen ze fluitend binnen. Nee, bij Oxbow weet je ook nu niet hoe het er aan toe zal gaan.

Het was geen totale radiostilte. Oxbow bracht nog een tussendoortje uit en liet ook live al van dat work-in-progress proeven, maar het was toch even verschieten, toen ze er eindelijk waren met die flashy zwart/wit clip met die Chevy en mannen in pak. Alhoewel, voorman Eugene Robinson is al jaren een fan van strakke kostuums, ook al duurt het meestal maar een song of twee voor hij ze uitgespeeld heeft.

Thin White Duke is op papier een bescheiden oogst – 8 songs, amper 40 minuten – maar is het resultaat van jaren denken en proberen, van wachten tot de stukjes op hun plaats vallen, van majestueus gearrangeerde artrock die nog altijd mysterieuze en duistere psychische krochten verkent, en dat op zo’n cryptische, gelaagde manier dat we een half jaar na release nog altijd ontdekkingen doen (dat het album vergezeld ging van The Black Book, dat het hele proces vastlegde, spreekt voor zich). Zoals het besef dat Robinson, wanneer hij die eerste regels “There’s something warm in here” zingt en vervolgens die Duke op de huid zit, wel heel erg herinnert aan een voice-over uit de noir-traditie. Het is die wereld, die van macht, verraad en seksualiteit, die nog altijd verkend wordt. Minder bruut of expliciet dan voorheen, maar minstens even indringend, rijker, gewapend met een ontzagwekkend arsenaal aan verteltechnieken. Ook muzikaal.

Er is nog altijd sprake van verrassing en ontregeling, in de als vanouds alarmerende vocals van Robinson (die doorheen Thin White Duke de performance van z’n leven aflevert) en de dreigende implosie van de “A Day In The Life”-achtige orkestratie, maar de teugels blijven strak gehouden met de combinatie van spanning en sensualiteit die hun handelsmerk werd. Met zeven albums in bijna dertig jaar is Oxbow niet ‘s werelds meest productieve band, maar het is er wel een die een uniek hoekje afbakende, vervolgens zelf de regels bepaalde én erin geslaagd is om met een verbluffende wedergeboorte de plaat van een carrière te maken.

Om afscheid te nemen van 2017 presenteert in december elke dag één enolamedewerker zijn of haar song van het jaar. De volledige lijst beluistert u hieronder.

http://www.theoxbow.com/

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

verwant

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in