Charnia was een paar jaar geleden een van de vele sludgemetalbeloftes in ons land, maar wat een evolutie heeft de band doorgemaakt. Het Laatste Licht is een van de mooiste Belgische platen van het jaar.
Wyatt E., Celestial Wolves, Eleanora en Soulgrip: het zijn maar een paar voorbeelden van bands uit eigen land die (post)metal met succes een eigen twist gaven. Ook het Waaslandse Charnia stond sinds twee jaar in de categorie “Jong Geweld” met zijn agressieve sludge en postmetal op Dageraad. Vergelijkingen met Amenra, Neurosis en Isis waren dan ook onvermijdelijk. Anno 2017 mogen deze deels geschrapt worden.
Niet dat de ommezwaai onnatuurlijk is, integendeel. Het Laatste Licht kreeg gaandeweg vorm nadat de band voor een intieme show in de Consouling Store gevraagd werd, tevens het hoofdkwartier van het gelijknamige label. Omdat je in een winkel nu eenmaal geen zware en pok-keluide set kan brengen, begon de band te broeden op nieuw materiaal. En het resultaat is in-drukwekkend.
Hoewel je Charnia de eerste twintig minuten als “zachte” muziek kan catalogiseren, word je volledig meegezogen door de introverte, gelaagde soundscapes. Laat dus alles vallen wat je aan het doen bent en ga in de zetel liggen voor een veertig minuten muzikale prachtervaring. Wat moet dit live een nog intensere belevenis zijn.
Dit wel zeer meditatieve album begint met de etherische stemmen van Jelle Pieters. Na dik vier minuten worden steeds meer gitaren op elkaar gestapeld en vervolgens vallen de violen van Jens Debacker en de contrabas van Innerwoud (alter ego van Pieter-Jan Van Assche) zachtaardig in. Spaarzame drums en postrockgitaren zorgen er minuten later voor dat het geheel nog dieper onder de huid kruipt.
De eerste band die deze plaat oproept, moet wel Godspeed You! Black Emperor zijn. Maar de de sacrale sfeer, de machtige opbouw en het zweverige in de muziek zullen ook fans van Barst, A-Sun Amissa, CHVE en Syndrome aanspreken. Maar eigenlijk zou ook iedereen die klassiek mini-malisme (van Arvo Pärt tot Max Richter) van dichtbij volgt, deze plaat moeten checken.
Want na dik twintig minuten wordt het geheel zonodig nog intenser: het enige nummer op de plaat mondt uit in een minutenlange zware climax met dominerende screams van Thibaud Meire-sonne-Keppens. En wanneer het geschreeuw zich met de strijkers vermengt, ben je volledig murw geslagen door zoveel schoonheid. Hoe vreemd dat ook mag klinken.
Het Laatste Licht is het zoveelste bewijs van hoeveel talent er in de donkere scene in België (verscholen) zit. En dan hebben we het niet alleen over de muziek; ook in het artwork van Niels Verwijk kan je lang verdwalen. Het mag nu zelfs gerust nog wat kouder worden, van Het Laatste Licht krijgen we het toch warm. Door deze plaat zou je zelfs willen dat de tijd wat trager gaat.
Charnia speelt op 22 december in De Casino in Sint-Niklaas. Ook Innerwoud zal erbij zijn, en als kers op de Consouling-taart treedt ook Thibaud Meiresonne aan met zijn soloproject Mon-nik.
