Kunsthal Extra City heropende op vrijdag 8 september 2017 met de groepstentoonstelling Extra Citizen. De tentoonstelling focust zich hoofdzakelijk op de vraag wat het vandaag betekent om een burger te zijn. In welke mate zijn de informele betekenis en de wettelijke definitie van burgerschap over de laatste decennia geëvolueerd? Wanneer horen we ergens thuis? De tentoonstelling kan gezien worden als een inleiding op het programma van Kunsthal Extra City voor de komende drie jaar.
Bij het binnengaan valt meteen op dat de deurklink vervangen is door een afgietsel van een hand. Tijdens de tentoonstelling zal blijken dat dit het werk is van de Griekse kunstenaar Antonis Pittas. Ook aan de voordeuren van de buren verving Pittas de deurklinken, die in Kunsthal Extra City worden tentoongesteld, door een nieuwe deurklink: een afgietsel van zijn eigen hand. Door buurtbewoners uit te nodigen met een persoonlijk object, de deurklink van hun eigen huis, wil Pittas het idee doorbreken van de kunstplek als een onneembare burcht. De toon voor de rest van de tentoonstelling is dus meteen gezet: Extra Citizen is niet enkel bedoeld voor kunstkenners of voor “mensen met het juiste wachtwoord”.
Op de benedenverdieping van de hal staat het “Centre for Urban Citizens”, een kamer met optische illusie, van de Turkse kunstenaar Ahmet Öğüt. De kamer bevat allerlei onderzoeksmateriaal over de sociale, politieke en civiele dimensies van burgerschap. Het “Centre for Urban Citizens” is een plek waar de grenzen die bepalen wat een burger is, in vraag worden gesteld.
Op de bovenverdieping hangen onder andere de schilderijen van de Belgische kunstenaar Bram Demunter. Zijn schilderijen verbeelden sociale gebeurtenissen die omgeven zijn met bizarre en gruwelijke Bijbelse taferelen, mensen worden uitgesloten en doorzeefd met pijlen achtergelaten. In de context van de tentoonstelling lijkt Demunter te vertellen over hoe Europeanen leven: in een omsloten tuin, met een toegang die streng wordt beveiligd.
Een van de absolute hoogtepunten van de tentoonstelling is boven te vinden in de kleine cinema: “La Town”, een film van de Chinese multimedia- en videoartieste Cao Fei. In de film wordt een stad voorgesteld die in een staat van apocalyptisch verval verkeert; een camera leidt het oog van de kijker doorheen een miniatuurlandschap. In de stad lijken luidruchtige zombies, reusachtige schildpadden en obscene stripclubs een logische combinatie. Een tedere dialoog tussen een man en een vrouw wordt gebruikt als voice-over en weet blijkbaar te overleven in een wereld vol rampspoed. Het zou hier gaan om scènes uit het scenario van Marguerite Duras voor de film “Hiroshima mon Amour” uit 1959. Cao Fei onderzoekt met haar multimediale projecten hoe jonge stedelingen omgaan met de razendsnelle en chaotische veranderingen in het hedendaagse China, en hoe die hun cultuur en identiteit bepalen.
De Roemeense kunstenaar Dan Perjovschi slaagde er in om één eclectisch geheel te maken van de beneden- en bovenverdieping. Hij heeft de gevel en vitrines van Kunsthal Extra City voorzien van humoristische lijntekeningen en woordspelingen.
Extra Citizen is een boeiende mix van uiteenlopende werken rond een zeer actuele vraagstelling. Voor de tentoonstelling kan een woord als “extraordinair” van toepassing zijn, want de reflectie over het burgerschap gaat verder dan het gebruikelijke: wat ligt er buiten de grenzen van de traditionele betekenis? Het doel en de kracht van burgerschap worden opnieuw bekeken. Tevens is een bezoek aan Kunsthal Extra City een aanrader voor liefhebbers van de industriële look of mensen die simpelweg een stukje geschiedenis willen herbeleven.
Extra Citizen loopt nog tot 10 december 2017 in Kunsthal Extra City, Antwerpen.