Ze waren in februari een van de ontdekkingen op We Are Open in Trix en zaterdag mogen ze op Dour de liefhebbers van razende gitaren opwarmen voor de kleppers van het heavy programma, onder wie Oathbreaker, Alcest en Amenra. We hebben het over de Brusselse energiebom Mont-Doré. Een verschroeiende band met een verscheurend verhaal én uitgebreide kennis van de Belgische underground.
Hard, chaotisch en intens zijn dé drie adjectieven die passen bij Mont-Doré. De emotionele, scherpe sound doet denken aan de explosieve screamo die een decennium geleden opgang maakte met bands als Circle Takes The Square, Envy en Pianos Become The Teeth. Wanneer we deze bands voorleggen, reageren onze gesprekspartners verheugd.
Pierre Toussaint (gitarist): “Dat is een compliment. Paul en ik zijn ook ongelooflijk fan van La Dispute.” Paul Marique (zanger) vult aan: “Ik herinner mij de eerste keer dat ik naar Circle Takes The Square en Envy luisterde nog levendig. Ik was helemaal verkocht door de mix van brutaliteit, emotie en energie. Maar ondanks het feit dat we gek zijn van screamo, proberen we ons niet tot dat genre te beperken. Onze invloeden variëren de hele tijd en komen vooral van bands die we ontmoetten en live aan het werk zien. Een goed voorbeeld is We Came Out Like Tigers. Zij openden voor ons de weg naar meer death-achtige geluiden.”
Toussaint en Marique kennen elkaar al van voor het ontstaan van Mont-Doré. Marique: “We zijn echte muzieknerds die nieuwe ontdekkingen en probeersels met elkaar delen. Ik was dolenthousiast toen Pierre me vroeg om de line-up te vervoegen. Het was het perfecte moment voor mij. Ik was uit een diepe depressie aan het komen en wou die periode van mij afschrijven.”
Ook een boodschap op Bandcamp maakt duidelijk dat Marique niet over de vrolijkste thema’s zingt (of zeggen we beter: schreeuwt?). Daarin draagt de band zijn tweede, overigens fantastische plaat Fractures op aan “iedereen die aan het vechten of herstellen is van mentale mishandeling”. Marique: “Het leven heeft me gevoelig gemaakt voor dit onderwerp. Dus het voelde natuurlijk aan om dit onder de aandacht te brengen. Mentale en fysieke mishandeling is nog altijd een groot maatschappelijk probleem. Daarnaast is er ook het herstelproces, en dat is telkens een chaotische strijd voor de slachtoffers. De nummers op Fractures handelen over deze onderwerpen.”
Met die vlijmscherpe nummers met verscheurende zang — stuk voor stuk bommetjes die in het aangezicht ontploffen — staat Mont-Doré dus op Dour. Is dat een droom die uitkomt? Tousaint: “Natuurlijk zijn we vereerd om er te spelen en met bands als Oathbreaker, BRUTUS en Amenra op hetzelfde podium te staan. Dat we op het festival mogen spelen, bewijst ook dat we goed bezig zijn. Het was al een zeer productief jaar voor ons. Op Dour staan we overigens na een lange tour door Duitsland, dus we zullen er helemaal klaar voor zijn.”
enola: Zijn jullie zelf al lang bezoeker van het festival?
Toussaint: “Dour is altijd mijn favoriet festival geweest. Ik wou voor geen geld een editie missen. Mijn eerste moet in 2006 of 2007 geweest zijn. Ik herinner me superbe optredens van An Albatross, Peeping Tom, Isis, Converge en Oxbow. Er waren zo veel hoogtepunten.”
Marique: “Ik ben elk jaar opnieuw onder de indruk van de line-up, maar ik ben eigenlijk geen festivalpersoon. Geef mij maar een podium. Mijn laatste keer op Dour moet twaalf jaar geleden zijn met een van mijn vorige bands. Maar het is sowieso ook fantastisch dat dit festival al zo lang bestaat. Het blijft een belangrijk event voor elk undergroundgenre.”
enola: Fractures, jullie tweede plaat, valt op door de eclectische mix van posthardcore, screamo en black metal, en werd vermeld in enkele eindejaarslijstjes. Hadden jullie zo’n geluid voor ogen?
Toussaint: “Toen we de band startten, wilden we vooral iets betekenisvol en persoonlijk maken. We wilden ook onze ontwikkeling volledig in handen houden: van het schrijfproces tot de keuze van zalen tot het artwork. En we proberen nog altijd zo DIY mogelijk te zijn. Escalades, onze debuutplaat, werd opgenomen in onze repetitieruimte (in de Voormalige IJskelders in Sint-Gillis, nvdr) zonder enig budget. Daar organiseerden we trouwens onze eerste releaseshow; een van onze beste herinneringen als band trouwens. Voor Fractures wilden we een stap verder gaan. Dus we sloegen de handen in elkaar met onze geluidsman en vriend Gaspard De Meulemeester. En we zijn zeer tevreden met het resultaat, maar om eerlijk te zijn… ik denk niet dat we een studioband zijn.”
Marique: “Wat voor ons vooral telt, zijn energie en authenticiteit. We houden er echt van om shows te spelen. Daarom willen we onze albums een intens livegeluid meegeven. Voor de luisteraar moet het zijn alsof hij of zij een concert meemaakt. Onze volgende plaat zal dus vooral een stap in die richting zijn.”
enola: Dat jullie een echte liveband zijn, was eraan te merken op We Are Open. Was het jullie eerste optreden over de taalgrens?
Toussaint: “Nee hoor, we hadden daarvoor twee keer in Antwerpen gespeeld; in Music City met Potence en ook eens in Kavka met Listener en The Sedan Vault. In Leuven en Alken hebben we ook al optredens gedaan. En Trix was hoe dan ook een fantastische ervaring.”
enola: Merken jullie verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië?
Toussaint: “Ik denk niet dat we over verschillen kunnen praten aangezien België zo’n klein land is. De bands die onze genres spelen, zijn vooral in Vlaanderen te vinden. Dus er zijn ook meer optredens.”
Marique: “Het publiek in het zuiden van het land is misschien iets minder open voor crossover, er wordt in Wallonië nog meer over metal en andere subgenres gepraat. We voelen ons om die reden ook verbonden met het publiek in Vlaanderen. Hopelijk zullen screamo en aanverwanten ook Wallonië snel bereiken.”
enola: Wie zijn jullie favoriete Belgische bands?
Toussaint: “Oathbreaker! Vorig jaar speelden we met hen op Fluff Fest in Tsjechië, ook The Black Heart Rebellion was erbij. We waren volledig weggeblazen door hun shows. We hebben recentelijk ook veel naar BRUTUS, Raketkanon, Every Stranger Looks Like You en Slow Crush geluisterd. En natuurlijk Atlas, onze vrienden bij Black Basset Records.”
Marique: “We zijn echt onder de indruk van het aantal en de kwaliteit van Vlaamse bands. Ik luister tegenwoordig vooral naar Kiss The Anus Of A Black Cat en BRUTUS.”
enola: Ik ken een festival waar jullie niet zouden misstaan: Dunk!festival in het kleine Velzeke!
Toussaint: “Oh, we zouden daar zo graag spelen! Elk jaar hebben ze een van de strafste festivalline-ups. Misschien moet je ons daar eens aanbevelen?
enola: Doen we!
Mont-Doré speelt zaterdagmiddag op het La Caverne-podium op Dour. Ze staan deze zomer ook op Ieperfest.
