Belgen worden gek, observeerde het Nederlandse 3voor12 recent toen bekend werd dat Tim Vanhamel Millionaire opnieuw op actief gezet had. Klopt: Sciencing, de derde waarop twaalf jaar gewacht werd, maakt gek. Hoewel het er eigenlijk niet toe zou mogen doen, kan immers niet om de vraag heen of dit nu écht een Millionaire is.
Wat maakt een band immers tot een band? In theorie geldt totale vrijheid in rock-‘n-roll: je doet wat je wilt, wanneer, waar en met wie je dat wilt. Wanneer Tim Vanhamel verklaart dat Sciencing een Millionaireplaat is, dan valt daar op zich weinig of niks tegenin te brengen. Als luisteraar dan wel fan kan je echter aanvoeren dat er sprake is van een Millionaireplaat wanneer je die als zodanig herkent tijdens het luisteren. Tussen die twee zienswijzen gaapt een gi-gan-tische kloof en Sciencing is niet het soort plaat dat voor overbrugging zorgt.
Puur hypothetisch: als Millionaire niet uitgedoofd was na de kleppers Outside the Simian Flock en Paradisiac, zou de band dan, na een plaat of drie, vier, ook bij Sciencing beland zijn, zachtjes ernaartoe evoluerend, in stappen die we nu gemist hebben? Vergelijk het met dEUS, dat na In a Bar, Under the Sea van de radar verdwijnt en twaalf jaar later opnieuw opduikt met Vantage Point, zonder The Ideal Crash en Pocket Revolution als tussenstations.
Los van de vraag of dit nu een Millionaire- dan wel veredelde Vanhamelsoloplaat is: op Sciencing valt kwalitatief hoogstaand materiaal te vinden. Meer zelfs, het is een bij momenten geile en bezwerende release. “Little Boy Blue” is bijvoorbeeld een hypnothiserende voodootrack die je minutenlang doet zweven doorheen het universum waarin ook Condor Gruppe opereert. “Silent River” vertoeft in hetzelfde mistige koortslandschap, waarbij ijle synths en een droge gitaarlick voor een flinterdun tapijt zorgen waarop de vocalen zich breekbaar draperen. Een en ander slaat een brug tussen het vroege solowerk van Tim Vanhamel en Jacco Gardner.
Er is “Love Has Eyes”, een funky, door een opgewonden orgel en oversekste synthesizer voortgestuwde parel die, zeker met zijn koorstemmetjes, niet zou misstaan hebben op een aloude Desert Sessions. Nog een bevreemdende droomtrack: “Wastelands”, dat voorzichtig komt aanzetten, maar tegelijk aan je ziel knaagt, terwijl het afsluitende “L’Homme Sans Corps”, hoewel de tekst bijna onverstaanbaar gemompeld wordt, doet vermoeden dat Serge Gainsbourg meer dan eens op de draaitafel te vinden was tijdens de opnames van Sciencing.
Wat gedraaid werd de dag dat “Back in You” ingeblikt werd, is een andere vraag: de song is langdradig en ronduit vervelend. Maar dat is, naast “Under a Bamboo Moon”, dat een rocker wil zijn, maar het niet is, een van de weinige momenten dat dit album op de zenuwen werkt.
Puike plaat, dan toch? Ja en neen. Een intrigerende plaat, dat is Sciencing op z’n minst. Maar door de Pavloviaanse connecties die het woord Millionaire oproept, is er tegelijk een gemis. Je verwacht dat het ergens toch keihard ontploft, terwijl dit een paringsdans is die geen ontlading kent. Misschien hebben we het gewoon allemaal verkeerd begrepen en heeft Tim Vanhamel een nieuw bandje opgericht, het Sciencing gedoopt en voor de grap het debuut de titel Millionaire gegeven. Gewoon, omdat het kan. En om het publiek gek te maken.
Sciencing kan live ontdekt worden op 7 juni in de Botanique (uitverkocht), op 16 juni op Best Kept Secret en later deze zomer op Cactus Festival, Rock Herk, Dour, Borgerwood en de Lokerse Feesten.
