Alvorens The XX tweemaal een uitverkocht Vorst Nationaal in lichterlaaie mag zetten, breiden ze een succesvol einde aan hun Duitse minitour in Düsseldorf. Met een kersverse toppositie in de Duitse hitlijsten konden ze daar al vanaf het podiumbestijgen op enthousiast gejuich rekenen, dat doorheen hun set alleen maar zou aandikken.
Het is op een paar jaar tijd razendsnel gegaan voor het trio, en bij deze reeks mini-arenaconcerten lijken ze zich daar voor het eerst ook echt op hun gemak bij te voelen. Voor hun derde I See You lieten ze hun eis varen dat elke track integraal live speelbaar moest zijn, waardoor opper-XX Jamie zichtbaar in zijn nopjes zijn DJ-activiteit ten volle in zijn band kan integreren. De uitgekiende podiumopbouw, met oplichtende vloer en rondom rond bewegende spiegelpanelen, versterkte dat clubgevoel verder. Ook de front-XX’ers hebben hun verlegenheid overwonnen en stonden voller dan ooit op een podium. Vooral Sim heeft zijn eigen podiumpersona geperfectioneerd door zijn hoekige passen verder uit te vergroten, wat met zijn lange ledematen een hypnotiserend effect krijgt. Hij speelde dit ten volle uit als volksmennerij in zijn solospot aan het begin van “Fiction”.
Laat de zwarte outfits niet misleiden; de drie lachende gezichten op het podium bewezen nogmaals dat met de nieuwe plaat een lichtere XX ter wereld gekomen is. Op dat elan begonnen ze hun set met het goedgeluimde “Say Something Loving”, dat vrij dicht bij de albumversie bleef; iets wat de set slechts kort plaagde. Meer dan vroeger werden nummers namelijk radicaal herdacht voor de flow van de set. Uit het weinig aangeboorde donkere Coexist kreeg “Sunset” een warme gloed geïnjecteerd; de bloedstollend mooie ode aan Romy’s overleden ouders “Brave For You” kreeg een gedurfd zwaar elektronicavest aan en “Shelter” werd tot een dansvloervuller omgetoverd. Toch hoefde niet elke ingreep een elektronische te zijn: “Infinity” trok resoluut de rock-kaart, wat zijn ondertussen bijna anthem-achtige status mooi complementeerde. Helemaal op het eind dreef XX de set iets te zeer tot een DJ-gig, waardoor goudhaantjes “Loud Places” en “On Hold” eerder als segmenten van een megamix aandeden. Laat op een festivalavond zal dit ongetwijfeld als een bom inslaan; bij het voorzichtigere publiek van een zaalshow lag het moeilijker om hier een echt feestje mee te doen losbarsten.
De publieksfavorieten lagen voornamelijk in de gulle greep uit de debuutplaat, maar het nieuwe werk moest absoluut niet onderdoen voor het vroegere oeuvre. Al vroeg in de set kreeg het zwoele “Lips” de heupen aan het wiegen; verderop wierp een hard aangezet “A Violent Noise” zich onverwacht eveneens als een hoogtepunt op. De enige echte misser was “Performance”, nochtans een van de hoogtepunten van I See You. Het werd een solospot voor Romy, die het enkel op gitaar en met hoorbare zenuwen geforceerd richting power ballad stuurde. Niet elke herinterpretatie kan even sterk slagen, maar dat is een minpunt dat je sneller neigt te vergeten wanneer je hoort dat een band het materiaal voor een tour helemaal hertekent in plaats van op gemakkelijk incasseren van succes te gokken.