De broers Henrik en Amund Maarud musiceren al sinds hun kinderjaren samen. Het minste wat je kan zeggen is dat ze intussen perfect op elkaar ingespeeld zijn. Mede door hun gezamenlijke passie voor garagerock en psychedelische blues baden de 9 songs op Sinister Beat in een broeierig sfeertje dat meer aan swampy Louisiana doet denken dan aan Noorse winters.
Gitarist en zanger Amund Maarud is in Noorwegen een grote naam in het bluesmilieu. Hij heeft al heel wat watertjes doorzwommen: als soloartiest, maar ook met zijn eigen Amund Maarud Band heeft hij al enkele Spellemansprisen (het Noors equivalent voor een Grammy Award) op zijn conto. Daarbij wordt hij steevast geruggensteund door zijn jongere broer Henrik, die als drummer een niet te onderschatten drijvende kracht is.
Wat Sinister Beat dan zo’n opwindende plaat maakt? Henrik Maaruds hypnotiserende beat en zijn gerichte mokerslagen verdwijnen nooit echt op de achtergrond, broer Amund bouwt er zelfs zijn bezwerende riffs rond. Zo is “The Crown” vanaf de eerste seconde een vuistslag in het gezicht. Samen met “Magnet City” en “True Love” zijn dit de ongekroonde hoogtepunten van het album, die de vergelijking met grote voorbeelden The White Stripes en The Black Keys glansrijk doorstaan. Morudes is zeker en vast een two-piece band die weet hoe ze een song een voller geluid moeten geven: hier geen afstandelijke metalige sound, maar eerder de warme gloed van een (hard) knetterend haardvuur.
Want wees gerust, in slaap vallen doe je niet met dit album. Ook de iets rustigere songs, zoals “Need Another One” en “Across My Bed” schudden je steevast wakker, met dank aan de psychedelische klanken die Amund Maarud uit zijn instrument tovert.
De broers hebben trouwens ook goed naar Led Zeppelin en hun tijdsgenoten geluisterd. “True Love” kent een psychotisch einde en vloeit moeiteloos over in het instrumentale “Six Feet”, dat met zijn broeierig sfeertje niet zou misstaan op eender welk hippiefeestje in de jaren zestig. Nog meer broeierigheid vind je op “I Believe”, dat zeker niet gemaakt is voor mensen met een nerveus gestel: de springerige beats komen in sneltreinvaart op je af.
Sinister Beat mag dan misschien niet de meest innovatieve plaat van het moment zijn, wie eerlijke, sfeervolle en puik gemaakte songs zoekt, zal zeker en vast zijn gading vinden bij Morudes. En zet die volumeknop maar op 11, dan kunnen de buren ook meegenieten van een portie scheurende gitaren.
