Naast een populair filmpersonage blijft Wolverine ook voor striplezers een intrigerende figuur. Standaard Uitgeverij vertaalt al ongeveer een jaar comics over Wolverine in een gelijknamige reeks. Dit zesde nummer bevat opnieuw verhalen van de hand van Paul Cornell uit 2014.
We besteedden bij enola eerder al aandacht aan de vertalingen van Marvel Comics die Standaard Uitgeverij nu ongeveer sinds een jaar uitbrengt. Eén van de acht vertaalde reeksen is gewijd aan een van de populairste figuren: Wolverine. Naast zijn frequente aanwezigheid in de verhalen over de X-Men, heeft Wolverine in de VS altijd minstens één eigen reeks lopen. De vertalingen gingen van start met de nieuwe reeks die Wolverine in 2013 kreeg. Deze liep echter maar kort, en werd in 2014 al snel opgevolgd door een volgende reeks met dezelfde naam en dezelfde schrijver: Paul Cornell. Het uitgangspunt van deze nieuwe reeks was het vernieuwde status quo, waarbij Logan zijn genezende krachten kwijtgeraakt was en dus niet langer zonder gevaar voor eigen leven kon handelen. In dit zesde deel van de vertaalde comics zitten nummers drie tot vijf van de reeks die in 2014 van start ging. Logan heeft zijn genezende krachten nog niet terug en tracht daarmee om te gaan. Hij gaat op in de organisatie van de illustere crimineel Offer. Hij leert de andere huurlingen kennen en er ontwikkelen zich ondanks alles al snel vriendschapsbanden. Wanneer Offer in een bendeoorlog met de organisatie van Victor Creed (bij liefhebbers gekend als Sabretooth) verwikkeld raakt, wordt het allemaal net iets complexer voor Logan. Tegelijk blijven ook zijn oude vrienden van de X-Men aan zijn deur kloppen voor hulp. Het beloven drukke tijden te worden voor Wolverine.
Paul Cornell is een scenarist die de laatste jaren steeds actiever is geworden in stripverhalen. De Brit werd vooral bekend door zijn werk voor de populaire reeks Doctor Who, naast verschillende andere Britse en Amerikaanse televisieseries. Hij schreef ook verschillende romans, waaronder een aantal die zich in de wereld van Doctor Who afspelen. Ook strip over Doctor Who staan op zijn palmares. Toch is het pas sinds 2007 dat hij schrijft voor Marvel Comics en grotere bekendheid verworven heeft bij het comicpubliek. Hij debuteerde met de mini-serie Wisdom (met tekenaars Trevor Hairsine en Manuel Garcia). Nadien schreef hij verschillende, meestal minder populaire reeksen. Het was eigenlijk pas met zijn werk voor concurrent DC Comics en een langere periode op Action Comics (2010–2011), dat zijn bekendheid echt begon te groeien. Zijn eigen creatie, Saucer Country, voor Vertigo/DC zette hem uiteindelijk op de rails naar Wolverine. Hij schreef de reeks twee jaar lang. Hij haalde Wolverine uit zijn vertrouwde omgeving. Door de genezende krachten weg te nemen en hem in een bende onbekende huurlingen te plaatsen, moest Wolverine puur op eigen verdiensten zijn weg zoeken. Tegelijk kon Cornell op die manier de focus meer leggen op het personage, en minder op zijn superkrachten.
De tekeningen in dit deel zijn wisselend van niveau. Het is jammer dat met drie comicdeeltjes even veel verschillende tekenaars moeten meewerken. Ryan Stegmans’ stijl sluit nog wel aan bij die van David Baldeon. De tekenaar van het laatste deel, Gerardo Sandoval, tekent dan weer in de stijl zoals we die kennen van bv. Joe Madureira (comics meet manga). Alle drie de tekenaars halen een hoog niveau, maar het is duidelijk dat Ryan Stegman (die in deze reeks als hoofdtekenaar aangeduid werd) toch nog enkele klassen hoger speelt dan zijn twee collega’s. In het volgende nummer zal Sandoval opnieuw twee hoofdstukken voor zijn rekening nemen.
Stilaan werkt de vertaling naar de laatste bijdragen van Paul Cornell aan Wolverine toe. Hopelijk zal dit resulteren in een sterke finale die de kwaliteiten van zijn bruuske statuswijziging voor Wolverine ten volle zal laten renderen. Voorlopig blijft Logan nog wat onderbelicht in deze reeks. Hierin zit nog veel potentieel. In het volgende nummer verlegt de actie zich naar Madripoor, waar in het verleden zich al enkele van Wolverines sterkste verhalen afspeelden. De lat ligt dus hoog voor Cornell en co.
