Op zijn nieuwste album speelde Robert Glasper Rubik’s cube met een deel van Miles Davis’ invloedrijke nalatenschap. Everything’s Beautiful, heet het album. En de gastmuzikanten lijken van de rode loper geplukt: Erykah Badu, John Scofield, Stevie Wonder en Bilal. Welkom!
Jazz overschrijdt gemakkelijk generaties en stijlen. Dat wordt hoe langer hoe duidelijker. De vraag ‘Wat is jazz?’ beantwoorden, wordt dan ook steeds moeilijker. Muzikanten van alle uithoeken durven al eens proeven van de vrijheid en het impro-karakter dat –onzes inziens- nog steeds de heersende eigenschappen van het muziekgenre zijn (zie Paul McCartney, “Kisses on the Bottom” en Lady Gaga met Tony Bennett). Maar ook jazzers pur sang wagen zich aan populairdere stijlen. We denken hierbij aan de band op Bowies laatste cd (Donnie Mccaslin en Mark Guiliana), aan samenwerkingen zoals die van Sonny Rollins en The Rolling Stones (op “Waiting on a Friend”) en aan Brian Blades Mama Rosa. Ook op Glasper kan geen duidelijke stempel geplakt worden. Schipperend tussen jazz, hip hop en R&B slaagt de pianist erin om een eigen geluid te creëren. We kennen hem vooral van zijn album Black Radio, dat de Grammy voor beste R&B-album kreeg.
Everything’s Beautiful verwijst naar een quote van Miles Davis. Daarmee wil Glasper de vrijheid en experimentele durf van Miles in de verf zetten. Want Miles bleef zichzelf uitdagen en vernieuwen. Jazz werd een rekbaar begrip en er werden bruggen naar andere genres gebouwd. Een tribuut aan Miles doet een glansrol voor de trompet vermoeden. Maar die keuze zou te evident geweest zijn, dus Glasper koos een alternatieve route…
Eind september zal het 25 jaar geleden zijn dat Miles stierf. Gelukkig is hij onsterfelijk. Iedereen kent hem als een der grootste jazztrompettisten ooit en dagelijks blijft hij menig muzikant inspireren. Alleen is het aartsmoeilijk om een meerwaarde te bieden aan Miles’ muziek. Daarom koos Glasper ervoor om zich te richten op de invloed van Miles. Dee geest van de trompettist waait ongedwongen over de tracks op het album. Glasper gebruikte daarvoor een heleboel samples uit opnames van de trompettist en een horde rasmuzikanten zoals Stevie Wonder, John Scofield, Erykah Badu en Bilal. Veelzijdige kliek, en toch klinkt het album vlotjes aaneen. Erykah Badu scheert hoge toppen met haar performance op “Maiysha (So Long)”. Zowel immens fragiel als messcherp zingt ze op een loungy bossa groove. Gewaagde onderneming, maar wat een resultaat!
Georgia Anne Muldrow (zangeres, rapper en producer) wou “Milestones” onder handen nemen. Meer dan de andere songs, leunt haar interpretatie het dichts aan bij Miles’ originele versie. Glasper greep hier ook eens z’n kans om tussen de samples door te soleren.
Een sample van een groove van drummer Lenny White vormt de basis voor “I’m Leaving You”. Een leuk buitenbeentje met funky vibes. En daar zorgen John Scofield (gitaar) en Ledisi (zang) voor. En niemand minder dan Stevie Wonder sluit het album af op “Right On Brotha”, met een referentie naar Nefertiti (nummer van Miles). Mooi eerbetoon, als je ’t ons vraagt.
Het leuke aan dit plaatje is dat het zo gevarieerd is en tegelijk mooi opbouwt. Glasper greep vooral terug naar de fusionperiode van de grootmeester en liet zich inspireren door samples, flarden muziek en tekst. De creatieve samenwerking tussen Robert Glasper, de familie van Miles en de feature-muzikanten maakt deze plaat meer dan een leuk tussendoortje.
