Met Harmony wil Mathieu Reynès een breed publiek van alle leeftijden aanspreken. Hij maakt deze ambitie alleszins al waar met het openingsalbum Memento. Commerciële troeven en inhoudelijke kwaliteit, een duidelijk winning team.
Nadat Mathieu Reynès bij zijn vorige project Enorme Angst vroegtijdig de benen nam en het tekenwerk voor het laatste deel aan een collega overliet, begon het al duidelijk te worden dat Reynès belangrijker dingen te doen had. Nu wordt helemaal duidelijk dat Harmony zijn belangrijkste eigen project is sinds de start van zijn loopbaan als professioneel stripmaker. Hij schrijft en tekent deze reeks en het eerste drieluik zal aan een strak tempo verschijnen. Zo kunnen we dit najaar al deel twee tegemoet zien. De uitgeverij gelooft in dit project en verzorgde online dan ook een soundtrack om bij het lezen te laten klinken. Met al die ambities begint bij ons altijd enige achterdocht op te spelen. Zal het album zelf voldoende kwalitatief zijn om stand te houden, of tracht de uitgeverij net een gebrek aan kwaliteit te verdoezelen door een overdaad aan commerciële offensieven?
Een meisje bevindt zich in een zolderkamertje, waar ze nu en dan voedsel krijgt van een bebaarde reus die zich vriendelijk voordoet. Wie is dit meisje en waarom bevindt ze zich in het kamertje? Is bovendien die bebaarde man wel zo goedbedoelend als hij zegt te zijn? Op een vernuftige manier brengt Reynès de vragen die bij het meisje leven over op de lezer. Wij waren immers ook verrast door het begin van dit album en de massa vragen die opgeworpen werden. In de loop van dit eerste deel worden de contouren van wat er speelt wel duidelijk, maar veel antwoorden worden er nog niet gegeven. Zo blijkt onze heldin Harmony te heten en beschikt ze over bijzondere krachten. Ze wordt bovendien gezocht door mensen die alle trekken hebben van een bijzonder geheime dienst.
Memento is bij uitstek een openingsdeel in een langer verhaal. Wie graag verhalen leest die per album een afgerond geheel te bieden hebben, komt bij Harmony bedrogen uit. Alles in dit eerste deel bouwt aan een intrige en een wereld, zonder de plot al ver te laten evolueren. Dit zal wellicht meer gebeuren in delen twee en drie, die dan een afgeronde cyclus moeten vormen. Wij voelden ons alleszins niet bekocht en kijken uit naar het vervolg. Dan pas zal blijken of de spectaculaire opbouw ook voldoende waargemaakt kan worden door het hele verhaal achter Harmony en haar verleden.
Mathieu Reynès is één van de meest veelbelovende tekenaars uit de Franse stripscene. Met de reeks Lola Bogota (waarvan twee delen vertaald werden door het ter ziele gegane Bee Dee) liet hij voor het eerst van zich horen. Nadien wijdde hij zich aan het tekenen van humorstrips voor uitgeverij Bamboo. Via de conceptreeks Alter Ego (o.a. op scenario van Denis Lapière) maakte hij een opgemerkte comeback in het avonturengenre. Aansluitend volgde dan Enorme Angst, een drieluik naar een roman van de Franse SF-schrijver Stefan Wul. Zoals gezegd stopte Reynès na deel twee om zich ten volle te wijden aan Harmony. Al van bij het begin werden zijn tekeningen geprezen om hun dynamiek en elegantie. In Harmony bereikt zijn werk een voorlopig hoogtepunt. De strip is uiterst leesbaar en Reynès wisselt de spektakelscènes vakkundig af met meer intieme momenten. Hij is zonder meer een uiterst getalenteerde vakman die ook de kunst verstaat van het vertellen.
Met Harmony heeft Dupuis opnieuw een schot in de roos gemikt. Ze beschikken over een nieuwe reeks met het potentieel een breed publiek van alle leeftijden aan te spreken. Uiteraard wordt het volgende deel het moment van de waarheid, maar Memento heeft ons alleszins al meer dan overtuigend van de sokken geblazen.
