Cut And Paste, want zo heeft ie het ook gemaakt op zijn laptop. Gek dus dat het debuut van de Britse jongeling die schuilgaat achter de waardige voornaam bijna retro aanvoelt. Als dit pop is, dan niet van de Rihanna of Drakeschool.
Waarom zou hij ook? Oscar Scheller is dan wel een kind van de nineties, zijn crib stond toch maar gewoon in Londen. En dat hoor je. Dat zijn timbre al eens aan Damon Albarn doet denken is bijzaak — het lyrische kantje van zijn zang neigt sowieso eerder naar Murray Lightburn van The Dears — maar je hoort de knack voor pure pop die The Beatles over het kanaal in het collectieve bewustzijn injecteerden. Het is pretentie- en complexloos en daar is absoluut niets loos mee.
Want veel valt niet in te brengen tegen een vroeg singletje als “Daffodil Days”, eigenlijk niet meer dan een “Damny you autocorrect”-anekdote: een melodietje dat al in de strofes zin heeft in een refrein en een refrein dat die strofes even flink op zijn plaats zet middels een potige versnelling, meer is eigenlijk niet nodig om een halve dag in uw hoofd vast te zitten. Voor grote statements of avant-gardegeluid moet u duidelijk aan een ander adres zijn.
Het heeft iets van die eerste platen van Jens Lekman, met zijn kale loopjes op basis van oude hiphopplaten en eenvoudige, persoonlijke verhalen, al was die Zweed zelden zo meezingbaar. Maar de melancholie is dezelfde. “I just want to be young forever”, kreunde hij afgelopen zomer op de EP Beautiful Words, nu gaat het in afsluiter “Gone Forever” van “I feel scared of all the things to come”. En ook “Good Things” druipt onderhuids van de weemoed, zelfs al wil het net iets te hard armwuivend opzichtig een stadion vullen.
Het zijn van die momenten waarop Oscar tegen zijn beperkingen aanloopt. Een stem die na het zevende nummer wat monotoon wordt, bijvoorbeeld, of een song als “Fifteen” die duidelijk als vulsel bedoeld is: fluttekst, een melodie die Cut And Paste bijna in slaap wiegt, waardoor de reprise van “Beautiful Words” wel erg hard wakker schrikken is. Dat blijft dan wel weer een goeie song, maar die kennen we al bijna een jaar. We zouden daarover kunnen klagen, maar daar hebben we geen zin in: daarvoor geeft Cut And Paste te veel het gevoel dat iemand nog maar net aan het aftasten is wat de mogelijkheden zijn. Wordt dus ongetwijfeld vervolgd.
