Eindejaarslijstje 2015 van Joris Vanden Broeck

In een wereld vol waanzin blijft muziek een hoeksteen die, laffe pogingen ten spijt, niet aan het wankelen gaat. Het klimmen der jaren mag dan zijn gevolgen hebben op het koop- en luistergedrag, ook in 2015 werd gelukkig heel wat fraais ontdekt, al was dat misschien vaker dan ooit spul uit een ver verleden. Hieronder, helemaal alfabetisch, echter het indrukwekkendste dat afgelopen kalenderjaar voortbracht.

  1. Alabama Shakes :: Sound & Color      Aanvankelijk waren we er niet echt wild van, maar hoe vaker de tweede Alabama Shakes weerklinkt, hoe fraaier het werkstuk wordt. Skip de laatste twee songs en Sound & Color schurkt zich verdacht dicht tegen perfectie aan.
  2. The Arcs :: Yours, Dreamily      De beste Dan Auerbachplaat blijkt vooralsnog Keep it Hid, maar het pad dat de Black Key hier, met een breed spectrum muzikale spitsbroeders, bewandelt is niet minder aangenaam. Voer voor zwoele nachten.
  3. Bob Dylan :: Shadows in the Night      Een 7,5 gaven we Dylans nieuwste in februari. Ondertussen, nu de dagen kort en de avondlijke luistersessies lang zijn, zou daar gerust een punt bij mogen. De nieuwe invulling die Bob Dylan aan deze klassiekers geeft, is behoorlijk verslavend.
  4. Faith No More :: Sol Invictus      Na een meer dan memorabele terugkeer naar de podia, herinner u het intimiderend sterke Pukkelpop-concert, heeft Faith No More eindelijk nieuw studiowerk klaar, dat gelukkig vlotjes over de ooit door henzelf op bewonderenswaardige hoogte geplaatste lat gaat.
  5. Saun & Starr :: Look Closer      Ze schitterden al langer onder de hoede van Sharon Jones, maar met dit debuut tonen Saun & Starr dat ze op eigen benen ook tot grootsheid in staat zijn. Beluister “Into The Night” en laat je op sleeptouw nemen door twee grote stemmen uit de soul.
  6. Shannon and the Clams :: Gone by the Dawn      Het is wegwerppop, maar dan van de soort die je blijft nastaren wanneer de wind er grip op krijgt en de deuntjes richting horizon blaast. Of de doowoppunkglamrock van Shannon And The Clams voor de eeuwigheid is, valt te betwijfelen, maar met deze plaat werd een verdienstelijke poging ondernomen.
  7. STUFF. :: STUFF.      Tot nader order voornamelijk een band om live te ondergaan, maar zo nu en dan, wanneer de lijn der planeten een saxofoon vormt en de rode wijn rijkelijk vloeit, volgt ook in de huiskamer de klik, met de nodige consequenties voor het meubilair.
  8. Tame Impala :: Currents      Twee platen lang knetterde het al en nu mag het eindelijk de stratosfeer in van Kevin Parker. Tame Impala omhelst zonder schroom synthesizers en doet daar dingen mee die zo aanstekelijk zijn dat kapot spelen vooralsnog een onmogelijke opdracht is.
  9. Viet Cong :: Viet Cong      De soundtrack voor het jaar: het brutale, confronterende geluid van Viet Cong, dat zich met een beangstigende verbetenheid vastzet, maar daarbij zo overweldigt dat een aanzienlijke dosis adrenaline zijn opwachting maakt.
  10. Kamasi Washington :: The Epic      Bijna drie uur muziek op de wereld loslaten wanneer de doorsnee aandachtsspan rond de drie seconden ligt: op papier commerciële zelfmoord, in werkelijkheid een heerlijke verademing in de vorm van een werkstuk waar we het laatste geheim vermoedelijk nog lang niet van ontdekt hebben.
  11. Live:

    Kraftwerk, 18 januari, Paradiso Heel Trans Europe Express, een best of van de rest én in 3D? Het stukje popart genaamd Kraftwerk blijft fascineren.
    Briqueville, 13 februari, ABclub Metal? Bwa, behalve in enkele uitzonderlijke gevallen. Zoals hier, wanneer blijven rondhangen na het eveneens lichtjes fantastische Brutus een meesterzet bleek: omver geblazen! Niet te schatten!
    Young Marble Giants, 7 maart, Kraak Festival Ein-de-lijk! Minimalistisch. Met technische problemen. Stuntelig. Maar elke nooit dié gespeeld werd, zat juist.
    De Bossen, 19 mei, Het Bos. Nostalgie is een kwaaie aandoening, maar wat was het ontzettend graaf om terug 16 te zijn en nummers als “I don’t Give a Fuck” en “Car” mee te brullen.
    St. Paul & The Brones Bones, 20 juni, Best Kept Secret Soul met ballen! Met een oerschreeuw worden gebroken harten en ander ongemak verdreven door dit gezelschap uit, kan het anders, Alabama.
    STUFF. 21 juni, Best Kept Secret Middernachtelijke set, nadat Alt-J het hoofdpodium mocht afsluiten. In de two tent wordt gedanst tegen de klok, maar dat kan de pret niet drukken, wel integendeel.
    AC/DC, 6 juli, Dessel Dat het de laatste kans ging zijn om AC/DC te zien. Ach ja. Amusant was het in ieder geval. Memorabel verre van, zoals ’s anderendaags al bleek. Donder!
    Bob Dylan, 16 juli, Lorrach Marktplatz Hoe anders bleek het gesteld met Dylan, die de crooner in zichzelf ontdekt heeft en live sterker uit de hoek komt dan eender wanneer de voorbije decennia. Een avond die nog lang zal bijblijven.
    Foxygen, 15 augustus, Flow Festival Weg is het Iggy Pop-complex van Foxygen, ingeruild voor de compléte waanzin. Het duo, en zijn extra muzikanten, blaast de andere bands vlotjes weg met een concert dat soms heel meta gaat. Knetter.
    Evil Superstars, 22 augustus, Pukkelpop De jaren negentig zijn terug, deel twee.

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

verwant

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in