Als er een label is in België die gespecialiseerd is in duistere, door hardcore en punk geïnspireerde bands is het Hypertension Records wel. Met een debuut-EP van Partisan en eerste plaat van VVOVNDS slaat het Limburgse nu een dubbelslag. Beide bands verschillen in muzikaal opzicht, maar moeten het hebben van een donkere en uiterst intense sound.
Hypertension Records werd in 2005 door een aantal vrienden opgericht toen ze de kans grepen de debuutplaat van Red Sparowes op vinyl uit te brengen. Het label heeft zich met de jaren gespecialiseerd in metalcore, hardcore en aanverwante genres. Zo bracht Hypertension Records reeds muziek uit van onder meer Amenra, Alkerdeel, Black Haven, Kabul Golf Club en Kingdom. De mensen achter het label geloven bovendien in een allesomvattende aanpak: vorm, inhoud, geluid en visuele omkadering sluiten steeds nauw bij elkaar aan. Dat kwam het best tot uiting in hun serie The Abyss Stares Back, een reeks van vijf splitalbums waar onder meer Amenra, Scott Kelly, Drums Are For Parades en ook VVOVNDS aan meewerkten.
Het Gentse Partisan is het kind van Cedric Goetgebuer (gitaar en vocalen), Ivo Debrabandere (drums) en Thijs Goethals (bas). Uit de band van die eerste, Rise and Fall, zijn intussen ook al andere projecten zoals White Jazz en Supergenius ontstaan. De vier nummers van Partisan, uitgebracht op 12”, werden opgenomen in twee sessies bij Michael Neyt en het moet gezegd: hij heeft het schijfje een moddervette sound meegegeven. Partisan gaat voluit voor eighties postpunk en schaamt zich daar niet om. De bas speelt een centrale, dragende rol, maar ook de donderende drums — Debrabandere mept dan ook op de vellen bij Oathbreaker — en de meeslepende, breed uitwaaierende gitaren mogen er zijn.
Vooral in “Run Run Run”, dat finaal verzandt in heerlijke chaos, en “Children In Love” doet de combinatie van duistere melodieën en ijle vocalen van Goetgebuer soms denken aan grote voorbeelden zoals The Jesus And Mary Chain, A Place To Bury Strangers en Ride. Die laatste band sijpelt het duidelijkst door in het derde nummer. Verbaast zijn we niet over de muzikale richting van Partisan, want Goetgebuer stuurde op de laatste plaat van Rise And Fall sommige nummers al meer richting een donkere, introverte sound. Let maar eens op die verzengende riff in “Public Humiliation”, het vierde nummer. Weer wordt het geheel ondersteund door sterk bas- en riffwerk. Conclusie: we hebben te maken met een debuut-EP die je emotioneel knock-out slaat.
Ook de hardcore/sludge-punkers van het Kortrijkse VVOVNDS grijpen je meteen bij de keel. Maar dan wel op weinig subtiele manier. Daarom hoort bij deze plaat een veiligheidswaarschuwing: zet hem niet op in de auto of terwijl je rustig door de stad wil fietsen. De hyperintense hardcore punk van het viertal heeft namelijk een bijna fysieke impact. Sommige nummers duren nog geen minuut, maar het zijn zulke grote muzikale explosies, dat een gevoel van onbehagen overheerst. VVOVNDS klinkt zoals de bandnaam: direct en loeihard, maar is tegelijk niet bepaald stereotiep te noemen. Neen, dit is niet de doorsneemuziek om een circle pitje op te starten. Dat kan u al merken aan albumopener “Never Change”, dat als een slagersmes diepe wonden trekt.
Nummers als het verschroeiende “Golgotha”, de door merg en been gaande afsluiter “Peine Forte” en “Bricks”, een van de bonustracks, snijden die wonden nog dieper open. VVOVNDS is als een monster waarvan de stukken (lees: ook genres als powerviolence, slugde en black metal) aan elkaar genaaid zijn. Let maar eens op het traag slepende, doomerige buitenbeentje “The Light” of het 40 seconden durende “The Whip”. Nu hebben we al de krachtigste nummers aangehaald, maar ook bij de rest van de plaat zal zelfs de grootste ADHD’er beginnen te hyperventileren. Of net weglopen. Maar dat zou een compliment zijn voor de band.
Na negen nummers — stuk voor stuk gekenmerkt door een nietsontziende agressie — worden er nog eens vijf (!) bonustracks, afkomstig van de The Abyss Stares Back-split met Amenra, afgevuurd. Voor wie denkt het nog aan te kunnen. Descending Flesh is ongetwijfeld de beste extreme plaat uit België van dit jaar. Het is een debuutplaat die je naar adem doet happen. VVOVNDS mag zich met andere woorden nu definitief vestigen in het rijtje van Rise and Fall, Oathbreaker en Hessian.
U durft dit allemaal live te ondergaan? Zak dan woensdagavond af naar Gouvernement in Gent. Partisan opent om 20 uur, VVOVNDS speelt om 21 uur.
