Behoeft Dan Auerbach nog een introductie? De gitaar en stem van Black Keys is wel al even van onder de steen van “tiens, waar hebben we die naam nog gehoord?” uit gekropen, getuige de waslijst succesvolle samenwerkingen. Materiaal uit eigen naam naast Black Keys dateert van Keep It Hid uit 2009, en nu brengt hij ons onder de noemer Arcs Yours, Dreamily: een veredelde soloplaat, of meer dan dat?
Dat het project de naam Arcs draagt, is meer dan de bescheidenheid van Auerbach: Yours, Dreamily moet en zal het debuut van een volledig nieuwe band zijn. Uit zijn ferme vriendenlijst distilleerde Auerbach een bont allegaartje van goed volk dat stuk voor stuk zijn strepen verdiende in de recente muziekgeschiedenis. Blues, ’s mans primaire passie, is wel nog onmiskenbaar het basisingrediënt van de plaat, maar vanzelfsprekend maakt de keuze in bezetting de songs op Yours, Dreamily muzikaal weidser, breder, dieper dan het pure bluesrockwerk van Black Keys. Zo zitten er royale scheuten soul, goeie ouwe rhythm & blues, en zelfs een bescheiden snuif motown in. Auerbach beseft goed dat de rijke sound van Yours, Dreamily onmogelijk was zonder de hulp van z’n makkers: de plaat onder z’n eigen naam uitbrengen, zou van schaamteloze egotripperij getuigd hebben.
Maar toch: niemand kan voorbij het feit dat Auerbach’s zang en gitaarstijl uitdrukkelijke herinneringen aan Black Keys oproepen. “Outta My Mind” en zeker “The Arc”, beide gejaagd door een simpele, strakke drumlijn, zijn daar nog het nadrukkelijkst in. Misschien waren dat dingen die Black Keysdrummer Patrick Carney vorig jaar (Turn Blue) liever zag sneuvelen in het opnameproces? Net als bij z’n eerste band haalt Auerbach overal op Yours, Dreamily zijn stem en gitaar graag door een wat gruizige filter. Samen met de juiste noten saxofoon en de achtergrondzang van de New Yorkse all-female mariachiband Flor De Toloache genieten de songs zo van een zwoele glans.
Soms is die zwoelte onderhuids. “I’m barely here, I’m barely there, expect me home anyday now, real soon” zingt Auerbach op “Everything You Do (You Do For You)” met iets dat tussen ongepaste onverschilligheid en gepaste bitterheid blijft haperen. Op het smeulende “Put A Flower In Your Pocket” (met glansrol voor sax) is die zwoele sfeer duidelijker: “The city street is hot, the heat is escalating/every corner in the town, there’s a paycheck waiting”. Hier en daar, alsof het onachtzaam over Yours, Dreamily gepoederd is, komt er zelfs gekreun en gehijg door vanop de achtergrond. Zo klinkt “Come & Go” (“The more he comes, the more he goes” — jaja, Dan, we hebben ‘m) zeker de eerste dertig seconden als de inderhaast in elkaar gebokste soundtrack bij lijzige seventies-erotiek.
Op een manier is het nog het minst onlogisch om Yours, Dreamily te omschrijven als Black Keys binnen tien jaar, als Auerbachs eerste band dezelfde evolutie aanhoudt. Niet slecht gezien, dan, om die plaat nu al uit te brengen. Zo zorgt Auerbach voor meer spelingsruimte voor rauwere oer-Black Keysplaten in de toekomst. Terzelfdertijd gunt hij zichzelf met Arcs een plekje voor z’n zachtere, orchestralere kant, waar Yours, Dreamily een eerste geslaagd wapenfeit van mag wezen. Slaan en zalven: twee keer succes verzekerd, zo.
