Een van de revelaties op het Bozar Electronic Arts Festival wordt ongetwijfeld de Amerikaanse noise/pop-band HEALTH, die vrijdag mag aantreden in de Henry Le Boeufzaal. Het viertal ontsproot uit de underground-scene van Los Angeles, maar maakte al snel opgang dankzij een remix van Crystal Castles en explosieve concerten, zoals die op de Primavera-festivals in Barcelona en Porto dit jaar in juni. “Ik hoop dat we niet eendimensionaal zijn”, aldus zanger-gitarist Jake Duzsik.
HEALTH lijkt na een lange, geduldige zoektocht sinds zijn oprichting in 2010 een duidelijk afgelijnd geluid gevonden te hebben: een niet te evenaren krachtige mix van noise, electro en gitaren. Als we Duzsik, nog maar net wakker en snakkend naar veel cafeïne, om uitleg vragen over dat creatieve proces, waarschuwt hij ons alvast voor een lang antwoord.
“Het is niet zo dat we als band gestart zijn met een sound die ons per se in een genre moest duwen. We hebben altijd geprobeerd iets moderns te maken. We startten gewoon met twee gitaren, een bas en een drum. Zo waren we in het begin wat je noemt een rockband”, steekt hij van wal. “We groeiden allemaal op met klassieke rock, punk en post-punk, en de allereerste nummers die we schreven sloten dus aan bij die genres.”
Maar nog belangrijker was het feit dat HEALTH ontstond middenin een extreem vruchtbare noise-scene in Los Angeles, medio jaren tweeduizend. “We gingen naar underground-shows in oude warenhuizen en appartementen en zagen artiesten ongelooflijk krachtige en confronterende sets brengen. Die muziek had dezelfde ziel als de muziek waarmee we opgroeiden, maar klonk tegelijk spannend en nieuw”, gaat Duzsik verder.
“De meeste van die bands waren extreem experimenteel en de meeste nummers waren geïmproviseerd. We waren nog altijd vier gasten die deel uitmaakten van die groep. Maar die dankzij noise-scene is onze wereld opengegaan. We gebruikten die invloed in onze gestructureerde nummers met drums, gitaar en zang. Op die manier is noise met onze sound verweven geraakt.”
enola: Maar daarmee is nog niet alles verteld. Crystal Castles maakte meteen van het vierde nummer van jullie op noise gebaseerde debuutalbum een remix, die zowaar een hit werd.
Duzsik: “Op hetzelfde moment in de jaren tweeduizend maakte ook de underground electromuziek opgang. Er ontstonden zo veel verschillende groepen. Ondanks het feit dat we nog altijd een traditionele gitaarband waren, waren we grote fan. Zo werd onze eigen muziek dus geremixt. En maakte Crystal Castles inderdaad een eigen interpretatie van “Crimewave”; een internationale dance-hit.”
Van die in 2007 verschenen chaotische debuutplaat verscheen ook in 2008 nog eens een remixplaat, waaraan een heleboel gastartiesten meewerkten. “We hebben eigenlijk altijd een sterke verbinding met elektronische of dance-muziek gehad”, stelt Duzsik.
enola: In 2009 verscheen Get Color, een iets minder extreme plaat dan we van HEALTH gewoon waren.
Duzsik: “We wisten al veel beter wat onze sound moest zijn en hadden veel meer vertrouwen gekregen als songschrijver. We begonnen meer met melodie te werken, alsook goeie strofes en refreinen uit te werken. Dat brengt ons meteen bij de volgende stap: de soundtrack die we voor Max Payne 3 (in 2012 verschenen, n.v.d.r.) schreven, die ons toeliet om nog meer te werken met een breed gamma van genres: noise, soundscapes, elektronische productie en melodie.”
enola: De klank van de soundtrack sluit goed aan bij die van Death Magic. Was het interessant om beide projecten te combineren?
Duzsik: “We hebben het werk voor beide albums niet echt gecombineerd. We waren heel intensief betrokken in het Max Payne-project, dat zeker een jaar in beslag nam, dus tijdens dat schrijfproces konden we niet werken aan de plaat. Voor die soundtrack hebben we op zo veel verschillende manieren texturen en geluiden gecreërd, dat het wel een grote impact had op het geluid van Death Magic.”
enola: Dan zit er tussen de release van de game en Death Magic nog altijd drie jaar.
Duzsik: “Weet je dat we na de release van Get Color twee jaar getourd hebben? Na Max Payne hebben we nog eens getourd en meegewerkt aan andere soundtracks (Grand Theft Auto V, n.v.d.r.). We wilden ook echt zelf tevreden zijn met de nieuwste plaat, dus dat nam ook nog eens veel tijd in beslag.”
enola: Met wat houden jullie zich bezig als er niet aan nieuwe muziek gewerkt wordt of de inspiratie gewoonweg op is?
Duzsik: “Meestal werken we voortdurend aan muziek. Op andere momenten drinken we meestal te veel.”
enola: Luisteren jullie zelf naar nieuwe muziek? Wat is het meest opvallende dat jullie gehoord hebben de afgelopen zes jaar?
Duzsik: “Weet je nog het genre witch house met bands als oOoOO en SALEM? We hielden daar echt van, maar de hype leek over te zijn toen de muziek die naam kreeg. In de jaren tweeduizend ontstond er ook een kleine underground hiphopbeweging in Chicago, dat de naam Chicago Juke kreeg. Het is atonaal, bijna op noise gebaseerd. En recentelijk was ik serieus verschoten van “Where Are U Now”, de song van Skrillex en Diplo met Justin Bieber. Ik verwachtte de worst shit ever, maar ik was echt verrast.”
enola: In recensies van Death Magic zie ik regelmatig referenties naar Nine Inch Nails en Pet Shop Boys opduiken. Hoe belangrijk zijn deze bands echt voor HEALTH?
Duzsik: “Nine Inch Nails oefende nooit een rechtstreekse invloed uit toen we de band startten, niettemin zie ik wel dat we iets gemeenschappelijk hebben. Ze zijn eveneens een heavy, agressieve band en maken ook gebruik van niet-traditionele instrumenten en een elektronische productie. We nemen dus die vergelijking aan als een compliment. Maar wat de Pet Shops betreft: dat is een nieuwe. Niemand bracht die band aan tot Death Magic. Pas op, ik hou van Pet Shop Boys, maar het was ook geen bewuste invloed.”
enola: Grote artiesten zoals The Haxan Cloack en bepalende producers als Andrew Dawson, die prijzen won met onder meer Kanye West, en Lars Stalfors, die werkte met The Mars Volta, hielpen bij het creatieve proces van Death Magic. Hoe hebben zij elk de band beïnvloed?
Duzsik: “Met Haxan konden we jammer genoeg maar een nummer maken aangezien hij het zo druk had. Dawson was heel bepalend in de ontwikkeling van de percussie op de plaat, maar we hebben vooral met Stalfors in de studio gezeten. Zo zijn we echt tot het finale geluid van de plaat gekomen.”
enola: De titel van de plaat klinkt redelijk dubbelzinnig, alsook de songteksten. “Let the guns go off /Let the bombs explode /Let the lights go dark /Life is good”, zing je in het explosieve ‘“New Coke”. Over wat gaat de plaat eigenlijk?
Duzsik: “De rode draad is de dualiteit van het menselijk bestaan. Terwijl er iets verschrikkelijk erg gebeurt in de wereld, is er ook altijd iets of iemand aanwezig waardoor het leven zalig en zoet wordt. Nietwaar?”
enola: Over zaligheid gesproken: jullie spelen op het Bozar Electronic Arts Festival in de indrukwekkende zaal Henri Le Boeuf. Kijken jullie ernaar uit?
Duzsik: “Ik ben vooral benieuwd of we passen in een meer op electro gericht muziekfestival omdat onze muziek het ook van luide gitaren moet hebben. Ik hoop vooral dat we niet eendimensionaal overkomen. Ik heb gelezen dat Factory Floor ook speelt. Daar kijk ik ook zeker en vast naar uit!”
