Een tijdje terug stond genrepionier Ride nog van jetje te geven op Pukkelpop, en nu lijkt het of er zich op een ruizig wolkje het shoegazedebuut The Original Faces van schijnbaar jonge wolven Helen aanbiedt. Maar niets is minder waar!
Helen is immers een nevenproject van Liz Harris, die als Grouper de voorbije jaren een aantal prachtige platen maakte die enkel diep gekoesterd kunnen worden en waar wij, zeker op herfstige dagen als deze, nog veelvuldig naar teruggrijpen. Intimistische meesterwerkjes als Dragging A Dead Deer Up A Hill of het vorig jaar verschenen Ruins verdienen dan ook een plaats in de platenkast van iedereen die op zondagavond nog altijd een diep gemis naar Duyster voelt knagen. Harris draait echter haar hand niet om voor een prettige samenwerking: zo was er drie jaar terug bijvoorbeeld het geweldige Foreign Body, dat ze samen met muzikale zielsverwant Tiny Vipers opnam onder de naam Mirrorring. Waar deze plaat echter nog vrij dicht bij het geluid van Grouper aanschuurde, is Helen, verder nog bestaande uit Eternal Tapestry drummer Jed Blindeman, bassist/gitarist Scott Simons en de mysterieuze tweede stem ‘Helen’ (Harris’ alter ego?), echter nadrukkelijk een shoegazeband en op die manier natuurlijk ver verwijderd van het geluidsspectrum dat Harris normaal verkent. Het kalme meditatieve dat je zo meesleurt op de platen van Grouper, ontbreekt hier, en toch: je kan er niet omheen dat hier één en dezelfde getalenteerde muzikante achter zit, al komt dat talent op The Orginal Faces niet altijd even goed naar boven.
Zo is er de stem van Harris, die net zoals op al haar platen diep in de mix begraven zit en eigenlijk eerder een instrument op zich is dan een middel om tekst over te brengen, iets wat ze gemeen heeft met bijvoorbeeld Julianna Barwick. Dat is echter ook wat het probleem op deze plaat: de songs hebben soms weinig wat hen echt draagt, waardoor er enkel wat ruis als een leeg omhulsel overblijft. Openingsnummer “Ryder”, waar zelfs even Harris’ verleden in de black metal opduikt, kan wel leunen op een stevige baslijn. Ook “Motorcycle” en “Covered In Shade” hebben een hoog popgehalte en dringen vrij makkelijk de oren in, maar zijn dan weer zo kort dat zelfs de Ramones de songs te beknopt zouden vinden. Helen herinnert dan ook meer aan groepen als Ride dan aan de waas van Loveless.
“Felt This Way”, waar zelfs wat psychedelische invloeden uit de tijd van “Eight Miles High” van The Byrds te horen zijn, en “Pass Me By” zijn echter niets meer dan inhoudsloze vormexperimenten, iets waar wel meer songs op de plaat naar verglijden, en na een tijdje ben je dan ook makkelijk de aandacht kwijt. Ook de platen van Grouper zijn niet meteen instant behapbaar, maar daar ontdek je juist na een tijdje alle nuances in Harris’ gelaagde muziek, maar hier leidt het volhouden helaas vaak tot niets. “Right Outside” trekt je gelukkig met zijn garagerockerige gitaar wel weer terug mee, en ook “Allison”, waar vooral de stem van de zangeres en de van een flink stel cojones voorziene drums opvallen, is sterk. “Dying All The Time” biedt gedurfder bas- en drumwerk en “Violet” slingert zich fijn heen en weer, tot het toch verstilt eindigt met enkel Harris’ stem die overblijft .
Uiteindelijk komt het allemaal dus nog wel min of meer goed aan het einde van de reis, maar toch imponeert The Original Faces uiteindelijk niet zoals de albums van Grouper. Maar misschien is het niet eerlijk deze plaat voortdurend met Harris’ andere groep te vergelijken, omdat de muziek van Grouper nu enkel gewoonweg zo eigenzinnig en uitgepuurd is en plaat na plaat baadt in een oneindige schoonheid. Helen daarentegen mist dat eigenzinnige en originele (wel ironisch, gezien de titel), ondanks de stem van Harris’ en de soms, op zijn kalmere momenten, aan de delicate ruis van Grouper herinnerende muziek. Maakt dat van The Original Faces persé een slechte plaat? Uiteraard niet, en voor een debuterend groepje was dit zeker een mooie, maar ook brave, start geweest, maar uiteindelijk blijft het in dit geval toch allemaal eerder reikhalzend uitkijken naar een nieuwe plaat van Grouper.
