Maandelijks selecteert enola.be op vraag van Poppunt een aanstormend talent uit de grote vi.be-pool. Deze keer: Yamantau.
Waarom van heinde en verre muzikanten bij elkaar sprokkelen, als je ook gewoon een familiebedrijfje kan oprichten? Dat hebben ook die van Yamantau, een Lokerse band bestaande uit twee broers en twee neven, goed gezien. En waarom zingen, als je ook je instrumenten voor zich kan laten spreken? De vier leunen daarbij vooral op het postrockgeluid van groepen als Explosions In The Sky en Mono (de groep speelt niet voor niets binnenkort in het voorprogramma van God Is An Astronaut), maar weten dit wel naar hun hand te zetten en er gewoonweg sterke songs mee te boetseren, waarbij ze eveneens wat aan noise, ambient en psychedelica snuffelen. Zo doet de groep ook niet aan spanningsbogen van tien minuten, maar prefereert ze de directe klap in het gezicht. In ‘Evil Bonsai’ bijvoorbeeld vliegt Yamantau voortdurend net niet uit de bocht, tot in het midden alles toch nog openscheurt. Ook de spookachtige stemmen dragen heel hard bij tot de sfeer. In ‘Slow Kills’ laten de vier de noise nog meer ontsporen, maar nooit op een clichématige, over the top manier. ‘Watch The Lights’ en ‘Mountainous Landscapes’, dat drijft op een zeer mooie gitaarlijn en daarna overgaat in een knallende finale, hebben een meer klassieke opbouw, maar ook genoeg karakter om niet als inhoudsloze genre-oefening weggezet te worden. België heeft er een mooie broederband bij!