In 2007 maakten vier Amerikanen indruk met een verwoestende ongetitelde plaat die bol stond van kletterende noise. Anno 2015 koppelt HEALTH chaotische, elektronische noise-rock aan rotaanstekelijke pop. Het resultaat is verbluffend goed.
We schrijven 6 juni 2015, NOS Primavera Sound in Porto. Eigenlijk is het al 7 juni, want HEALTH betreedt een eindje na middernacht het podium van de Palco Pitchfork. De rauwe synths, monotone vocalen en hyperactieve drums van het viertal uit Los Angeles zorgden voor dé adrenalinestoot van de festivaleditie. Ze zijn ooit gestart in de DIY-punkscene van LA, maar maanden voor de release van Death Magic was live al duidelijk merkbaar dat ze een ferme stap vooruit hebben gezet. Neen, HEALTH is niet 100 procent pop geworden en ze maken ook geen noise-rock als doel op zich.
Noem gerust Petshop Boys (die stem!) en Nine Inch Nails (dat hard/zacht-contrast!) hun belangrijkste voorlopers. Net als die laatste band, waarmee ze ooit op tour mochten, doorbreekt HEALTH met geweld genregrenzen, en zo hebben we het ook graag. De vieren HEALTH worden soms foutief electro-punkers genoemd, maar dat die vergelijking doet hen te weinig eer aan. HEALTH tovert inderdaad een heerlijk opgefokt rave-sfeertje tevoorschijn, maar er zijn toch genoeg verschillen. Ze werkten geduldig aan een nieuwe sound en hebben nog eens veel tijd gestoken in een ambient sountrack voor het spelletje Max Payne 3, dat sinds 2012 vier miljoen exemplaren verkocht. Dat is ook een van de redenen waarom we zes (!) jaar moesten wachten op een opvolger van Get Color.
De band haalde moderne pop, hoogstaande productie en de betere electronica aan als invloeden en dat is meteen te merken aan het stampende “Stonefist”, dat na de ruige opener “Victim” met een verwoestende kracht uit de startblokken schiet. De melodische zang van Jake Duzsik zijn niet het enige dat opvalt, ook de keys en vooral de noise-uitbarstingen, gekoppeld aan catchy hooks, blijven als een mantra in het hoofd rondspoken. Wie dacht dat HEALTH een popband was geworden, wordt met de withete noise en hyperkinetische percussie in “Men Today” meteen op zijn plaats gezet.
Maar voor wie makkelijker verteerbare kost wil, komt HEALTH dan weer genoeg catchy uit de hoek, en ook daar wij nog geen klein beetje dol op. “Flesh World (UK)” staat voor synths, synths en nog eens synths. Akkoord, er is misschien een overdaad aan, maar dit blijft stomende, industriële techno. Wie dacht dat “Dark Enough” het meest luchtige electropop-nummer is, moet maar eens “Life” door zijn boxen jagen. De vergelijking met de new wave van Pet Shop Boys en Depeche Mode is niet onterecht, maar het intense geluid klinkt wel hypermodern. Een hit in wording? Dit is een alleszins een wel heel opvallende light-versie van het muzikale geweld waarmee HEALTH ooit begon.
Op Death Magic staan zijn ook drie intermezzo’s te vinden die geen echte nummer zijn en die de fans van het eerste uur zeker zullen bekoren. Er is “Men Today”, waarin drummer Benjamin Jared Miller als een wilde tekeer gaat, “Courtship II” wordt dan weer gedomineerd door een ratelende drummachine en “Salvia” is zo nodig nog gewelddadiger. Daarna is het tijd voor de bom van de plaat: “New Coke”. “Let the guns go off /Let the bombs explode /Let the lights go dark /Life is good”, zingt Duzsik. Wel, zelden hebben we ons dit jaar zo euforisch gevoeld dan bij het horen van deze track. Alles wat daarna komt, kan alleen maar minder klinken. Zo ook “L.A. Looks”, dat het vooral moet hebben van de betere house-beats.
Het einde van de plaat is ietwat in mist gehuld. “Hurt Yourself” moet een ballade zijn die ons zelfs na tientallen weinig doet”, maar “Drugs Exist” is misschien wel de ideale outro van een plaat die ons een delirium bezorgt. Is dit het geluid dat HEALTH beoogde na veel geduldig werk? Ongetwijfeld. Het is nooit poppy genoeg voor popliefhebbers en nooit noisy genoeg voor noise-(rock)liefhebbers. Zelfs dance-liefhebbers kunnen er bij momenten enthousiast van worden. Missie geslaagd dus.
HEALTH speelt op vrijdag 9 oktober op het Bozar Electronic Arts festival.
