New Orleans sleept zich zinderend en induttend in het fin de siècle van de 19de eeuw. Tot de stad wordt wakker geschud door een verdwijning én de ontdekking van het lijk van een jong, rijk slachtoffer. De trigger om de verborgen voodoorituelen terug leven in te blazen.
Het slachtoffer, Georges Gerbeaud, is de zoon van een welstellende familie uit de hogere klasse van New Orleans. De lokale politie schittert echter in incompetentie. Dit in tegenstelling tot Holly Ann, een jonge Mesties die heel wat wijsheid in zich heeft, goed op de hoogte is van de geheimen en mysteries van de stad en zich algauw mengt in het onderzoek en het zelfs volledig naar zich toetrekt.
De zweem van mysterie rond Holly Ann blijkt al vanaf pagina 1. Ze frequenteert begraafplaatsen waar ze luistert naar het geluid van de kisten die de onderkanten van de zerken raken als de putten onder water staan. Ze heeft daarnaast een wijze expertenblik op de fijne kneepjes van de voodoo. Zo onderhoudt ze een goed contact met voodoomeesteres Queen Alba, die haar vertelt waar ze moet zoeken naar aanwijzingen. Waarna we getuige zijn van een vreemde ceremonie in de bayous waar we niet enkel losgeslagen sekteleden maar ook moeder Gerbeaud zien deel uitmaken van een spirituele en seksueel getinte vervoeringsdans. Het mysterie en de spanning worden netjes opgebouwd. De verdwijning van een hulpje van het landgoed van de Gerbeauds stuwt het onderzoek van Holly Ann in een nieuwe richting waarbij ze uiteindelijk zelf opgejaagd wild wordt met iemand die de intentie heeft om haar uit de weg te ruimen.
Om het personage van Holly Ann nog meer in de verf te zetten, krijgt ze gezelschap van Thomas Jofferdale. Een auteur van gespecialiseerde toeristische gidsen die haar wil volgen om de trekpleisters van New Orleans te kunnen beschrijven. Holly Ann belichaamt voor hem geheel de mysteries van Louisiana, gewijd aan geesten en waar iedereen alligator lijkt te eten. De vergelijking met Holmes en Watson is trouwens niet ver weg.
Scenarist Kid Toussaint en tekenaar Stéphane Servain creëerden een kader met alle nodige elementen voor een serie die opwinding ademt. Toch mankeert er hier en daar wat reliëf in het geheel. In deze eerste aflevering, die trouwens een afgerond verhaal is, blijft de plot ietwat simplistisch en dient de voodoowereld eerder als decor zonder er meer uit te halen. Misschien wordt dit nog voer voor de eventuele vervolgen. Holly Ann, die op de voorgrond komt als de Isabelle Avondrood van Louisiana, is echter nog mijlenver verwijderd van haar Franse tegenhangster. Ze mist nog wat psychologische diepgang, maar ze verdient zeker het voordeel van de twijfel. Er zijn trouwens al drie volgende delen gepland en haar karakter moet ook daarin de kans krijgen om verder te ontwikkelen. Nu lijkt het eerder dat de auteurs hun pijlen nog niet willen verschieten.
Van Servain hebben we al heel wat knap tekenwerk gezien in andere uitgaven, zoals Siloë en De Geest van Warren. In Holly Ann zien we iets minder evenwicht in kwaliteit. Het begint allemaal netjes uitgewerkt met een kleurgebruik dat de sfeer van de stad en het tijdskader prachtig uitdraagt. Maar tussendoor krijgen we enkele platen voorgeschoteld die de ontwerpschets niet ontgroeid zijn. Het geeft het geheel een wat slordig karakter. Het verhaal zelf verdient wel de nodige positieve respons. Het is een fijne ‘whodunit’ met een vrij verassend einde en smaakt zeker naar meer. We hebben hier dus zeker te maken met de start van een reeks met heel wat potentieel en een hoofdpersonage dat zich weldra zal nestelen in de hitparade van krachtige (vrouwelijke) hoofdpersonages. Kortom: De Geit zonder hoorns laat ons achter met gemengde gevoelens op een balans die eerder de positieve richting uitgaat. Zeker het opvolgen waard.
