De meest zomerse van alle winterplaten komt dit jaar uit het Hoge Noorden.
Een Zweedse blondine en een IJslandse brunette die elkaar ontmoeten in een appartement in Kopenhagen. Het klinkt als het begin van een mislukte grap, maar het was de start van het verhaal van My Bubba. ‘Bubba’ is Guðbjörg Tómasdóttir, een grafisch ontwerpster uit Reykjavik en ‘My’ is My Larsdotter Lucas, een treinbestuurster uit Zweden. Na een toevallige ontmoeting in het Deense appartement van My ontdekten ze een gemeenschappelijke passie voor muziek. Al snel trokken ze naar Italië om daar hun eerste album, het toepasselijk getitelde How It’s Done In Italy, op te nemen. Na een pauze van vier jaar zijn ze nu terug met hun tweede album, Goes Abroader. Producer van dienst is deze keer Noah Georgeson, bekend van eerder werk met Joanna Newsom en Bert Jansch.
Net zoals op hun debuutplaat brengt My Bubba ook nu weer hun eigen variant van de Amerikaanse folkmuziek. Met een sober instrumentarium — zijnde de gitaar van Bubba, een bas en wat percussie — slagen ze erin om allerlei exotische elementen toe te voegen aan hun muziek die het geheel een bijna vanzelfsprekende zomerse sfeer meegeven. Of zoals de dames zelf zeggen: “een album opgenomen in de koude Scandinavische winter, dromend van warme, exotische plaatsen”. Het zijn stuk voor stuk bedrieglijk eenvoudig opgebouwde songs, waar de ene keer spaarzaam aan de gitaar geplukt wordt (het op een Slavisch volksliedje gebaseerde “East Cave”) en de andere keer de begeleiding uitsluitend bestaat uit ritmisch handgeklap (“Dogs Laying Around Playing”). Ook het samenspel tussen beide stemmen — warm, prikkelend, speels maar op andere momenten evengoed gevoelig en ernstig — geeft de songs extra cachet.
Regelmatig wordt de sfeer van verre, tropische plaatsen in de songs binnengesmokkeld (het uptempo “Poem Found In The Pocket of An Amazon”, “Feverish”), maar toch is het niet allemaal rozengeur en maneschijn op Goes Abroader. “Island”, sterke song overigens, handelt over doorzettingsvermogen in moeilijke tijden (“Walk barefoot on the broken clam shells / Mile after mile / It’s cold and windy at the seaside / Yet here I am”), “Dogs Laying Around Playing” over vertwijfeling (For heaven I’m a failure / For earth I’m as good as anyone else”).
Hier en daar gebruiken ze kleine, korte songs, die eerst als niemendalletjes lijken te passeren, maar na herhaalde luisterbeurten het equivalent van peper in een gerecht blijken te zijn. De instrumentale opener “Seashell Intro”, het a capella gebrachte “Knitting” (dat klinkt als een hedendaagse prison holler, zij het een gevangenis ergens op een Caribisch zandstrand) of het van een ietwat bizarre tekst — over een prijzen winnende stier! — voorziene “Azorean Bull” zorgen voor aangename afwisseling. De verrassing van de plaat volgt op het einde — een beetje ongelukkig weggestopt als halve hidden track — met een kleine en intimistische, maar geslaagde cover van Marvin Gaye’s “Sexual Healing”.
Goes Abroader is een plaat waarmee My Bubba hun talent voor aangename en eenvoudige luisterliedjes weet te bevestigen. En een plaat om op een koude winteravond een beetje weg te dromen. Een beetje, weliswaar. Een mens moet immers nu ook weer niet te gek doen.
