Van een langverwacht debuut gesproken. Na Snippers is De Terugkeer Van De Wespendief Aimée de Jonghs eerste graphic novel. En hij mag alleszins gezien worden.
Simon Antonisse is een boekhandelaar die zich wanhopig vastklampt aan een winkel die dichter en dichter bij het bankroet staat. Simons vrouw probeert hem ervan te overtuigen om de winkel te verkopen, nu het nog kan. Maar Simon kan dit niet: de winkel is een erfstuk van zijn vader. Wanneer Simon tijdens een autorit ook nog eens geconfronteerd wordt met een zelfmoord op een treinspoor, komen de spoken uit zijn verleden weer opduiken. Hij keert zich af van zijn vrouw en trekt zich terug in zijn hoofd. Een mysterieus ongeluk uit zijn verleden komt opnieuw naar boven. Net op dat moment duikt Regina op, een jong meisje dat aandachtig luistert naar de verhalen van Simon. Er is een aantrekkingskracht tussen Simon en Regina, maar komt zij nu niet erg toevallig op de proppen?
Aimée de Jongh weet hoe ze tempo in een verhaal moet houden. In De Terugkeer Van De Wespendief spreken de beelden geregeld voor zich. De teksten in dit album zijn beperkt, maar dat stoort allerminst. De auteur slaagt er immers in om echt met beelden te vertellen. Ook Conz deed dat in De Tweede Kus. Door het hoge tempo verliest het verhaal op sommige cruciale punten wel aan diepgang. Zo gaat de Jongh erg weinig in op de ontmoeting tussen Simon en Regina, terwijl dit een kantelpunt is in het verhaal. Maar het is weinigen gegeven om een stripverhaal te maken dat je geïntrigeerd in één ruk uitleest. Dat Aimée de Jongh net dat klaarspeelt, stemt ons alleszins meer dan hoopvol over haar toekomstige werk.
Ook het tekenwerk doet in de verte denken aan Conz, met een flinke scheut manga. Doorheen de jaren van korte verhalen op websites en fanzines is het eigenlijk een unieke Aimée-stijl geworden. Tegenwoordig is Aimée de Jongh vooral gekend van haar krantenstrip Snippers (in de Nederlandse Metro, de albums verschijnen bij Strip 2000). Haar feilloze gevoel voor pointes en het herkennen van de (eigen) kleine kantjes in de mens, maken die strip tot een topper in zijn genre. Daarom is het ook zo verrassend dat de Jongh het eveneens in zich heeft om een geslaagde graphic novel voor volwassenen te maken.
Weinig stripmakers werden de afgelopen jaren in Nederland zo bewierookt als Aimée de Jongh. Ze werd zowat de enige hoop op een betere toekomst voor het beeldverhaal over de Moerdijk. Ondertussen heeft ze met Snippers en nu met De Terugkeer Van De Wespendief al stevig weerwerk geboden op die huizenhoge verwachtingen. De Terugkeer Van De Wespendief maakt eens te meer duidelijk dat we hier met een auteur te maken hebben die volop evolueert. Ze zoekt voortdurend naar de beste manier om haar verhaal te vertellen, die bovendien heel verschillend van aard kunnen zijn. Misschien moeten we eens afstappen van het bestempelen van de Jongh als de grootste hoop voor het Nederlandse beeldverhaal. Ondertussen mag ze met recht en reden als een van de groten in het Nederlandse beeldverhaal tout court bestempeld worden. De Terugkeer Van De Wespendief is een zoveelste sterk visitekaartje.
