Terug van heel lang weggeweest: Death From Above 1979. Sommigen hadden hun superlatieven al klaar nog voor ze de comebacksingle van de twee Canadezen hoorden. Maar is The Physical World net als You’re A Woman, I’m A Machine indertijd een schot in de roos? In tegenstelling tot de wereld sinds 2004, toen het debuut verscheen, lijkt het duo nog geen (snor)haar veranderd. Of zo lijkt het toch op het eerste gehoor.
Voor de één was het rock, voor de ander punk en nog een ander dance. Over You’re A Woman, I’m a Machine uit 2004 was iedereen het wel eens dat het een meesterlijke mix was van dansbare punk en oorverdovende noiserock. Een splinterbom die een dik halfuur lang zinderde. Nadat ze zich twee jaar kapot tourden — u herinnert zich vast hun passage op Pukkelpop 2005? —, gingen drummer Sebastien Grainger en bassist Jesse F. Keeler in 2006 plots hun eigen weg met nieuwe projecten, waarvan Keelers danceproject MSTRKRFT het bekendste is.
Vanaf 2011 geven de twee weer een teken van leven op het podium en in juli dit jaar gooiden ze dan dat nieuwe bommetje. Wat meteen opviel aan de langverwachte nieuwe single „Trainwreck 1979”, naast de oerkracht van weleer die het nummer van begin tot einde uitstraalt, is de toegankelijke sound. Het is dan ook een van de meest poppy nummers op een plaat die aanvankelijk (misschien wel te) vertrouwelijk aandoet.
Geef toe: typischer Death From Above dan met die alles verzengende bassriff in „Cheap Talk” kon de plaat toch niet geopend worden? Ook „Right On, Frankenstein!” beukt alsof het weer 2004 is. Ook uit de duizenden herkenbaar: de combinatie van dansbaarheid en agressie. Met „Always On” en het felle „Crystal Ball” lijken Grainger en Keeler dan weer te solliciteren voor een job bij het bedrijfje van Josh Homme, maar we twijfelen eraan of ze bij Queens Of The Stone Age overtuigd zouden zijn.
Worden er dan nooit iets andere muzikale oorden opgezocht? Toch wel. Met „Virgins” (dit is pas een voltreffer!) heeft het Canadese duo misschien wel zijn zwaarste song ooit gemaakt. Het heerlijke riffwerk en opzwepende ritme staan echter in schril contrast met de semiballade „White Is Red”, dat het moet hebben van — geloof het of niet — subtieler gitaarwerk. Maar een slechte zet is het nummer zeker niet. In het duizelingwekkend heftige „Government Trash” klinkt Death From Above 1979 dan weer als een oprecht enthousiast, piepjong punkbandje. Goed dat ze er weer zin in hebben, denken we zo.
In afsluiter „The Physical World” wordt zelfs uitgepakt met synthesizers en een heuse bassolo, maar of dit allemaal anno 2014 nog vernieuwend klinkt? Nah. Om de razernij genaamd The Physical World te appreciëren, heeft u dan ook niet veel luisterbeurten nodig. Het album is veel meer dan een nieuw meesterwerk een opwarming voor wat u live opnieuw te wachten staat: een zweterig rock’-n-rollfeestje.
Death From Above 1979 speelt op 9 oktober in de Botanique. Dat concert is al geruime tijd uitverkocht.