Soms zit alles gewoon mee. Je bent jong, je wilt wat, en opeens krijg je een contract onder je neus van het platenlabel dat Cut Copy en Tame Impala de wijde wereld instuurde. Het overkwam de drie jongens achter Movement, die op hun eerste ep klinken alsof ze met synths en vocoders in de wieg lagen en alsof er pure, donkere emotie door hun aderen vloeit. Onlangs verliet de band voor het eerst zijn heimat, voorlopig zonder tussenstop in België. Dan maar even bellen.
enola: Hoe bevalt de wereld buiten Australië jullie?
Sean Walker: We zijn eigenlijk nog steeds geradbraakt. We zijn gisteren pas aangekomen en hadden amper drie uur geslapen op de vlucht – maar goed, vandaag zijn we toch al door Londen getrokken en hebben we een boel mensen uit de muziekindustrie hier leren kenen. Morgen vliegen we naar Parijs om enkele shows te spelen, en daarna komen we terug voor wat optredens in Londen. Het is de eerste keer dat we met onze muziek buiten Australië komen, dus het is allemaal best spannend.
enola: Hoe moeilijk is het eigenlijk voor een Australische band om voet aan de grond te krijgen in Europa?
Sean Walker: Ik kan me inbeelden dat het heel erg lastig is, maar wij hebben gewoon erg veel geluk gehad. Niet alleen dat we zo snel opgepikt werden door Modular (hun platenlabel n.v.d.r.), maar ook de manier waarop onze muziek snel mensen buiten Australië bereikte. We hebben ook vrij vroeg aandacht gekregen van wat internationale blogs, en dat helpt allemaal wel. Ik had nooit gedacht op dit moment een show in Londen uitverkocht te krijgen en de wereld rond te gaan terwijl we eigenlijk nog maar vier songs op plaat hebben gezet.
Voor andere bands moet het echt verschrikkelijk moeilijk zijn – en ’t is niet alsof wij dit allemaal gepland hebben, maar ik kan je wel zeggen dat we de laatste 5 jaar steeds meer wisten wat we wilden en hoe we er wilden raken. Ergens wist ik dat het eraan zat te komen, maar dit blijft mind-blowing.
enola: Het is eigenlijk bijna exact een jaar geleden dat het allemaal begon en dat jullie bij Modular tekenden. Het gaat hard?
Sean Walker: Dat klinkt echt onwezenlijk – ik kan amper geloven dat er al een jaar voorbij is. Alles verandert zo snel. Iets meer dan een jaar geleden draaide een lokaal radiostation een nummer van ons, en opeens zaten we met een klein leger platenlabels rond de tafel. Ook met Modular, en veel moesten we daar niet over nadenken eigenlijk. They were the no-brainer. Ze begrepen ons, ze zagen potentieel in ons en ze wilden dat potentieel ondersteunen. Sindsdien is ons leven ingrijpend van ritme veranderd. En het moet eigenlijk nog beginnen – er staan heel tijdrovende dingen op het programma. Ik kan niet wachten om eraan te beginnen, maar er gebeurt op dit moment zoveel tegelijk dat het moeilijk te bevatten is.
enola: Nog even verder terug in de tijd. Waar is Movement ontstaan?
Sean Walker: Jesse (James Ward, bass en synths) en ik zijn beste vrienden sinds we heel jong waren, en we hebben er altijd van gedroomd om de oceaan over te steken met onze muziek en een band te starten. Toen we gingen studeren, hebben we er jaren over gepraat en allerlei wilde plannen gemaakt. We hadden dan al een paar nummers geschreven voor andere mensen, en we wisten allebei dat we geen zin hadden om ooit producer te zijn voor een of andere zanger. We wilden onze eigen band – en toen dook Lewis (Wade, zang) op. De eerste keer dat we hem hoorden – die soulstem, vol gospel en roots – kropen de rillingen over mijn rug. Die moesten we hebben.
enola: Meteen nadat jullie tekenden brachten jullie een eerste release uit, de Feel Real-ep.
Sean Walker: Dat zou ik geen ep willen noemen. ’t Zijn gewoon twee singles en wat clubremixes waar ons label voor gezorgd heeft. “Feel Real” was de eerste song die we samen schreven, in een nacht in onze slaapkamer – twee jaar voor hij uiteindelijk uitkwam als single. Ik denk niet dat we ooit verwacht hadden er echt iets mee te doen, maar dan hoorde de baas van Modular het op de radio. Toen we een e-mail van ‘m kregen hadden we “Us” ook al klaarliggen, een nummer waarbij we veel meer voelden dat we aan het evolueren waren naar de sound die we zochten. Dat was het moment waarop we wisten wat we wilden doen en hoe we het gingen aanpakken. De release van “Us” was het soort moment waarop we onszelf en onze band beter begrepen.
enola: Dat jullie “Feel Real” ‘s nachts hebben geschreven, verklaart wel wat. Jullie muziek laat weinig licht door – alsof in jullie universum alleen nachtbrakers rondwaren.
Sean Walker: ’t Is best gek dat je dat zegt. Ik weet dat dit als enorm clichématige en blasé bullshit gaat klinken, maar we kunnen echt enkel ’s nachts nieuwe songs schrijven. We waren opeens op een punt gekomen waar we de hele dag samen zaten, ’s ochtends begonnen te werken tot de zon onderging maar absoluut niks klaarspeelden. Het lijkt allemaal zo natuurlijk om het zo aan te pakken, maar die dagmentaliteit is ons gewoon ontgaan. Nu beginnen we niet voor 6u in de namiddag, niet voor het donker wordt – en opeens wordt alles veel makkelijker.
enola: ’t Is donker in jullie wereld, maar de begeleidende soundtrack staat wel tjokvol soul en R&b he?
Sean Walker: We komen alledrie, via onze ouders, van een wat klassieke soulachtergrond. Ik weet dat Lewis gek is van soulzangers met een heel diepe stem – type Marvin Gaye. Jesse luisterde meer naar Stevie Wonder en een heleboel andere, klassieke soulartiesten. Voor mij geldt hetzelfde, maar ik ben ook voor een groot deel beïnvloed door meer eigentijdse geluiden.
enola: Ik vermoed dat je het hebt over pakweg James Blake, The Weeknd of Darkside?
Sean Walker: Absoluut. Die namen die je net noemde, dat zijn allemaal fantastische artiesten. Muzikaal zijn ze ongelooflijk, en hun muziek leunt perfect op die echte, emotionele vocals. Acts als die van hen verleggen meer dan wat dan ook mijn grenzen, omdat ze dingen doen die ik gewoon niet kan. Als ik naar hen luister, vraag ik me altijd af hoe ze het klaarspelen – en de volgende 100 uur ben ik ermee bezig daarachter te komen. Niet gewoon om te kopiëren of na te bootsen, maar om er nieuwe ideeën door op te doen. Ik heb moeten leren hoe je dat soort geluid maakt, en ik probeer die geluiden ook in onze songs te krijgen.
enola: Dus jij hebt de productie in handen?
Sean Walker: Op zich is er geen vaste rolverdeling hoor. We werken vooral veel samen, al hebben we na twee jaar wel onze eigen niches binnen de band gevonden. Lewis en Jesse verzinnen samen de toplaag, de melodie zeg maar, en de lyrics. Zij tweeën komen met ideeën en concepten op de proppen, terwijl ik degene ben die het geluid vastlegt. Dan zit ik samen met Jesse om de tracks uit te bouwen en met Lewis om de akkoorden uit te pluizen. Het hangt van song tot song af hoe we samenwerken, maar doordat er zo veel werk op ons afkomt, raken we wel een beetje in een routine wat die samenwerking betreft.
enola: Verplichte laatste vraag: Hoe staat het met de plannen voor een debuutplaat?
Sean Walker: Die komt eraan hoor. We zijn nu erg druk bezig met schrijven maar onze focus ligt even helemaal op de tour. Als we terug thuis zijn, vol nieuwe ideeën en inspiratie – it’s gonna be brilliant.
enola: Geen druk op de ketel dus?
Sean Walker: Niet echt. Er zijn zoveel bands die denken dat ze zich moeten haasten om toch maar iets uit te brengen. Wij zijn extreme perfectionisten, en we zouden nooit iets willen releasen dat niet volledig af is. Er zit geen haast achter dat debuut. Die vrijheid hebben we te danken aan ons label – Modular is echt fantastisch. De baas steunt ons volledig en weet dat het weinig zin heeft om ons op te jagen. “Het album is klaar wanneer het klaar is” zeggen ze, en dat is een geweldige manier van werken voor ons.