Met Broken Circuit serveert het Engelse tweetal Anushka elektronische soulpop. De muziek is dansbaar en plezierig, maar kruipt bij momenten onvoldoende onder de huid.
Broken Circuit is de eerste langspeler van Anushka. Een duo uit de kuststad Brighton dat bestaat uit singer-songwriter Victoria Port en producer/dj Max Wheeler, die bekend is van het hiphopcollectief Dirty Diggers en de elektronische jazzband Ye Mighty. Die achtergrond is hoorbaar. Het album herbergt een hartelijke, zoete stem en een productie die dweept met de UK dansmuziek van de 90’s en Detroit hiphop. Het is een eigentijdse melange van jungle, broken beat, house, jazz en garage. Een warme en opvallend opgewekte clubsound die niet afgeborsteld is. Droefheid schuilt evenwel in de lyrics. Port zingt over hartpijn, hunkering, verhuizen en ongelijkheid.
Verleidelijk is het instrumentale spel van inhouden en loslaten. Op “Never Can Decide” barst nu en dan een zwierig festijn van beats en gelaagde vocals uit een dromerige, intimistische waas. De strijd tussen rust en razernij op “Atom Bombs” is bezwerend. Frenetieke drums besluipen en bestormen regelmatig tedere klanken, slepend gezang en een sporadisch opduikende gedempte sirene.
Ook sterk is de zang, die mooi met het instrumentarium samengaat. “Kisses” is een speelse, charmante song. Weelderige en soms verknipte stempartijen harmoniëren vlekkeloos met trapbeats en drumgeroffel. Op “Broken Circuit” en “Echo” versmelt gracieuze zang met aanstekelijke beats. “I Have Love 4 You” behelst een voortreffelijk bont klankenpalet: gezang gaat hand in hand met synths, bassen en sierlijk jazzy fluitspel, dat op het einde opduikt. “Down In Flames” intrigeert met fonkelende tonen en ruis. Catchy discodeuntjes zorgen voor een aantrekkelijke uitgelaten sfeer op “Fire To Me”.
Sommige tracks stellen echter teleur. De slow jam “This Time” zit goed in elkaar, maar snijdt niet echt diep in de ziel. Single “Mansions” doet met snoeiharde bassen en onheilspellende noise denken aan een onstuimige raveparty in een industrieel pand. Maar ons onverbiddelijk meesleuren en bezweet en uitgeput achterlaten zit er niet in. Op “Impatient” dwalen onze gedachten meermaals af. De ballade wentelt zich iets te lang in beats vooraleer ze uitpakt met een spaarzaam piano-intermezzo en een vol emotie zingende Port. Het is een aandoenlijk moment dat verraadt dat er meer in zat. “These Things” is aangenaam grillig, maar prikkelt te weinig.
Ondanks dat ze af en toe wat vrijblijvend is, is Broken Circuit een fijne plaat. Ze is smaakvol ineengestoken en voelt overwegend aan als een deugddoende bries op een zwoele zomerdag.
