Wat wil je nog meer: meestertekenaar Tony Daniel, alle bekende slechteriken, de meest duistere Gotham City uit de batgeschiedenis en een fikse portie gruwel? Een goed verhaal misschien?
De trigger voor deze hernieuwde reeks is tekenaar Tony Daniel, ondertussen een grote naam bij DC Comics. Hij stond ook al in voor de tekeningen van Teen Titans en Batman R.I.P. Daarna mocht hij ook de scenario’s schrijven voor onder andere Batman: Battle for the Cowl, met zwak uitgetekende karakters en heel wat melodrama maar nog steeds schitterende tekeningen. De kritieken voor de scenario’s waren zeker niet mild. Het tekenwerk daarentegen werd, en wordt nog steeds, de hemel in geprezen. Met Batman: Leven na de Dood zat er een zeker groei in het schrijfwerk van Daniel en leek zijn auteursster terug te rijzen. Maar de opvolger Eye of the Beholder was terug een sof qua verhaal.
Iedereen was verheugd dat DC de nieuwe start aankondigde van Detective Comics, eertijds het vlaggenschip van DC Comics. Al gauw gonsde de naam van Tony Daniel als projectleider. Iedereen wachtte dus af welke Tony S. Daniel aan het werk zou gaan, de tekenaar of de scenarist. Jammer genoeg: beide.
Als we een tip mogen geven: lees eerst de eerste vier hoofdstukken en wacht dan een dag om de laatste drie hoofdstukken te lezen. Dit breekpunt splitst het verhaal werkelijk in twee delen. De eerste helft van Vele gezichten van de dood is briljant. Hij inspireert zich voor een groot stuk op het werk van Scott Snyder en dat werkt. Het tweede deel is een ingewikkelde brij en hopelijk geen voorbode van de volgende delen.
Zoals gezegd, Daniel slaagt er in het eerste hoofdstuk in om Detective Comics op de sporen te zetten voor een nieuw succesvol DC-tijdperk. Dit deel kan beslist doorgaan voor een Batman classic. Een boekje dat je gemakkelijk cadeau kan geven aan elke Batmanlezer, zeker de fans van The Dark Knight Rises. Ze zullen meteen mee zijn in het verhaal en de personages: Batman, commissaris Gordon, Alfred en The Joker spelen de hoofdrol. Er zijn de man-tegen-mangevechten tussen Batman en The Joker op de daken van Gotham City, terwijl de politie Batman (!) onder vuur neemt. De politie van Gotham is immers nooit zo corrupt geweest als in dit verhaal. Daarnaast heeft niet enkel de politie, behalve Gordon, ook de bevolking van Gotham City een bloedhekel aan Batman. Er zijn verwijzingen naar de Occupy-demonstraties maar nu met Jokermaskers. Het maakt het verhaal psychologisch interessanter omdat Batman nu voor het dilemma staat om ook de burgers die zijn hulp weigeren bij te staan.
Bloederigheid staat meestal niet synoniem voor een goed verhaal, maar in deel 1 slaagt Daniel er in om de twee te combineren. We zitten met een seriemoordenaar, The Dollmaker, die gezichten van slachtoffers vilt om er nieuwe gezichten van te maken. Ook de Joker blijkt niet veilig te zijn voor dit monster. Na vier delen wordt de originele verhaallijn opzij geschoven voor een niet gerelateerd kortverhaal en tenslotte voor een dof Pinguinverhaal, waar The Pinguin zelfs maar zelden in voorkomt. Hij wordt bijgestaan door een aantal misdadigers waarbij het origineel beter is dan de kopie. Zo heb je bijvoorbeeld Snakeskin, die als twee druppels water op Clayface lijkt.
Toegegeven, het is een bundeling van de eerste 7 korte Detective Comics. Maar als je dan toch bundelt, maak er dan een vloeiend geheel van. Daniels is trouwens ook slordig met de namen van zijn personages (verschillende achternamen voor hetzelfde personage. Goed bedoeld maar onnodig). Het zou trouwens ook een gewoonte worden om in elke bundeling een gasttekenaar zijn gangen te laten gaan. In dit geval is het Szymon Kudranski. Verdienstelijk, maar teveel kopie van Daniel om origineel te zijn.
In de VS is intussen deel 2 al uit, vreemd genoeg toch weer met een scenario van Daniel. Vreemde keuze van DC want de, terechte, slechte kritieken voor de man zijn schrijftalent liegen er niet om. Laat DC een gelouterd scenarist zoeken en Daniel het tekenwerk verzorgen: kwaliteit en succes gegarandeerd.
Tot slot nog iets klein: hopelijk laat DC het Europese drukwerk niet meer in Italië doen. De Italiaanse tekst komt geregeld door de Nederlandse tekst schijnen. Terribile.
